Helgafell - 01.12.1955, Síða 20

18
HELGAFELL
Kynslóð hélt vörð fram af kynslóð
á kaldasta úthjara lífsins,
og sárum og sigghörðum lófum
var silki glókolla strokið.
Og f)ó var hitt meira: að f>essi
fjóð fœrði heiminum gjafir.
Hátt yfir hreggsvalan verkdag
hvelfdi sig regnhogi orðsins.
1 torfœru langhretalandi
ól listina hugur og tunga.
(Málverkum hœfa ekki hreysi
né höggstyttum samgönguleysiJ.
En hvar sem í brattfenni breðans
varð broddur festur á gljánni,
og hvar sem varð sundriðið hesti
yfir hrannfexta jökulelfi,
gat fátækur ferðalangur
flutt með sér Ijóð og sögu.
Lífið hlaut vonstyrk af vissu
um vörzlu snilldar og dáða.
Fásinni fjallanna gleymdist
i félagsskap liðinna alda . . .
Æ voru heilindi hjartans
hetjusögunnar kjarni:
Sveinstaular léku saman
i sólgullnu flæðarmáli
og börðust til sigurs og bana
bræður í ókunnu landi.
Ung bundust ævilöngum
ástum maður og kona
og gengu undir hærum á helbeð
með hjörtu frá œskudögum.
En einnig marglyndi mannsins
var metið dýrlegur auður:
hugir, sem engu undu,
útþrá, sem barðist við heimþrá,