Helgafell - 01.12.1955, Blaðsíða 77

ELLA
75
og lét. vatnið leka í jöfnu, stöðugu dropatali. Síðan opnaði hún dyrn-
ar og tók sér stöðu rétt innan við gættina. Hún heyrði klukkuna
niðri slá hálf-eitt. Þegar klukkan sló eitt, stóð hún enn í sömu sporum,
hún var með hægan skjálfta, eins og kuldahroll. Hún heyrði til Páls,
um leið og hann fór út úr gestaherberginu. Hún heyrði hann koma
fram ganginn, heyrði í hendi hans, sem fálmaði eftir kveikjaranum.
Þegar kviknaði, fann hún, að hún var með lokuð augu.
„Ilvað er þetta,“ sagði Páll. Hann var í náttfötum af frænda
hennar. „Hvern fjandann —“
„Læstu dyrunum,“ hvíslaði hún.
„Djöfullinn, nei. Fíflið þitt. Bölvað fífl ertu.“
„Páll.“ Hún hélt. honum, eins og hún byggist við, að hann myndi
flýja. Hún lokaði dyrunum að baki honum og fálmaði eftir lokunni,
en þá greip liann um úlnliðinn á henni.
„Hleyptu mér út,“ hvíslaði hann.
Iíún hallaði sér upp að honum, greip utan um hann og skalf
við hægt. Það var horfinn allur litur úr augum hennar. „Hún ætlar
að segja pabba frá því á morgun, Páll.“
Þegar hlé varð á hvíslingunum tók dropatalið við, hljóðlátt, og
jafnahægt.
„Segja frá hverju? Hvað veit hún?“
„Taktu utan um mig, Páll.“
„Djöfullinn, nei. Slepptu. Yið förum út.“
„Já. Þú getur komið í veg fyrir það. Þú getur hindrað, að hún
segi pabba það.“
„Hvernig þá? Fjandinn sjálfur, slepptu mér.“
„Hún segir frá því, en þá gerir það ekkert til. Lofaðu mér þessu,
Páil. Segðu að þú viljir gera það.“
„Giftast þér? Er það það, sem þú átt við. Ég sagði þér í gær,
að ég gerði það ekki. Slepptu mér, segi ég.“
„Jæja, þá. Jæja, þá.“ Hún hvíslaði ákaft. „Ég trúi þér. Fvrst
trúði ég þér ekki, en nú trúi ég þér. Þú þarft þá ekki að giftast mér.
Þú getur komið í veg fyrir það, án þess að giftast mér.“ Hún læsti
sig utan í hann, hár hennar, og líkaminn allur þrunginn lostugum
svimkenndum fyrirheitum. Þii þarft ekki að giftast mér. Viltu þá
gera það?“
„Gera hvað?“
„Taktu eftir. Þú manst eftir bugðunni á veginum og lágu, hvítu
girðingunni meðfram — þar sem er svo hátt niður. Ef bíll færi þarna
í gegnum litlu girðinguna ... “
„Já, hvað svo?“