Helgafell - 01.12.1955, Blaðsíða 66

64
HELGAFELL
Nú tekur hún hinn kaffibrúsann og ætlar að hella á hann úr könnunni. En
hann er þá líka tappafullur af jafnheitu kaffi og var í hinum. Og nú vissi
Margrét ekki, hvað hún átti að gera við kaffið í könnunni, sem stóð barmafull
á eldavélinm.
En nú finnur hún ennþá greinilegar en þegar hún kom inn í eldhúsið, að
einhver vera stendur á eldhúsgólfinu mjög aflmikil. Margrét sezt á stól frammi
við eldhúsgluggann, og dró úr henni allan mátt, svo að hún gat ekki hreyft sig
í allt að tíu mínútur. Hún bað veruna að gefa sig til kynna með höggi í eld-
húsborðið eða einhverju öðru, því að það hefur heppnazt stundum áður. En í
þetta sinn bar það engan árangur.
Þetta er bókstaflega sönn saga. Og finnst þér hún ekki svolítið merkileg?
Ekki brá okkur neitt að ráði við þennan atburð, því að við vitum vel, að
það er fleira milli himins og jarðar en heimspekina dreymir um, jafnvel fleira
en náttúrufræðingana og lífeðlisfræðingana ennþá grunar. Hér hafði þó það
gerzt óumdeilanlega, sem fáfræðin kallar kraftaverk.
A heimili okkar var ekki til annað malað kaffi en það, sem Margrét lét í
könnuna, þegar hún kom heim. Það var geymt í stampi uppi í lokuðum eld-
hússkáp og hafði ekkert verið af því tekið. Enginn hafði komið, á meðan Mar-
grét var úti, og gangahurðin var læst með smekklás. í
Eg varð sleginn af þeim grun, að þetta kraftaverk væri staðfesting eða
árétting á vitrun minni nóttina áður, hvað sem sá eða sú hefur heitið, sem
þarna lagaði kaffi úr kaffi eða einhverju öðru efni, sem hún hefur breytt í
kaffi. Það er ekki eins erfiður galdur og menn halda að breyta einu efni í ann-
að. Þeir hinumegin þurfa ekki að reisa til þess verksmiðjur fyrir hundruð milj-
ónir dollara, og eru þó ekki að belgja sig upp með þeiri ógnun, að þeir hafi
fundið upp aðferð til að þurrka út mannkynið. Guði sé lof fyrir, að hávaða-
mennirnir vestan hafs hafa ekki fundið aðferð þeirra.
Þá er nú bréfinu loksins lokið, vinur! Ég hefði viljað ræða við þig nokkru
ýtarlegar um ,,vandamál“ stuðlaðra ljóða og óstuðlaðra, en frestur minn til að
skila af mér bréfinu rennur út fyrir hádegi á morgun, enda er þetta orðið
Iengra en ég gerði ráð fyrir í byrjun. Eg vil taka það fram að bréfslokum til
að fyrirbvggja hugsanlegan misskilmng í hjarta þínu, að ég tel ekki öll óstuðl-
uð ljóð til svo nefnds atómkveðskapar, þó að atómskáldskapurinn sé óstuðlað-
ur. En tími er enginn til greinargerðar á þeim mun, enda er hann í ýmsum
greinum óljós.
Svo bið ég vin minn örlagavaldinn að víkja örlögum þínum og konu þinn-
ar þann veg, ef hann telur ykkur henta, að ykkur megi verða til yndis og bless-
unar bæði í tíma og rúmi.
í Guðs friði!
21. janúar.
Þórbergur Þórðarson.