Morgunblaðið - 01.06.2013, Blaðsíða 53

MINNINGAR 53
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. JÚNÍ 2013
Allar vegferðir
taka enda og það eitt
vitum við um lífshlaup okkar að
það mun á endanum renna sitt
skeið. Stundum með algerlega
ótímabærum og sviplegum hætti,
en sem betur fer oftar að geng-
inni langri og farsælli ævi.
Fósturfaðir minn, Jón Sigurðs-
son, eða Nonni eins og hann var
kallaður, hefur nú kvatt þennan
heim saddur lífdaga og fengið
hina endanlegu líkn frá erfiðum
veikindum sem hann glímdi við
sín seinustu æviár.
Fyrir mér markast lífshlaup
Nonna að miklu leyti af sviplegu
fráfalli þar sem ungir menn fór-
ust af slysförum langt fyrir aldur
fram.
Árið 1971 var mikið örlagaár í
ævi okkar. Í desember 1971 ferst
Stígandi NK 33 í línuróðri og með
honum bræðurnir Einar Þór
Halldórsson, faðir minn, og Björn
Björgvin Halldórsson. Faðir
minn lét eftir sig eiginkonu, móð-
ur mína, Rósu Skarphéðinsdótt-
ur, sem þá var um þrítugt og fjög-
ur börn, systur mínar Gunnu
Stínu, Siggu og Sólveigu, auk
þess sem sú fjórða, Þórey Björg,
fæddist í mars 1972. Ég var elst-
Jón Sigurðsson
✝ Jón Sigurðssonfæddist í Nes-
kaupstað 24. júní
1932. Hann lést á
Hjúkrunarheimilinu
Eir 12. maí 2013.
Jón var jarðsung-
inn frá Guðríð-
arkirkju í Graf-
arholti 27. maí 2013.
ur, 11 ára, og systur
mínar frá 6-10 ára á
þessum tíma.
Það er að sjálf-
sögðu mikið áfall
fyrir lítið samfélag
þegar slys sem
þessi verða og fyrir
unga fjölskyldu er
eins og tilverunni
sé kippt í burtu og
allt verður mikilli
óvissu háð og til-
finningar eins og reiði og sorg
verða allsráðandi.
Nonni og faðir minn höfðu ver-
ið góðir vinir og ég man eftir
Nonna strax sem lítill strákur,
ásamt föður sínum gerði hann út
trilluna Sillu. En Nonni var
smábátasjómaður austur í Nes-
kaupstað alla ævi.
Á þeim vikum og mánuðum
sem liðu eftir Stígandaslysið var
mikill gestagangur á heimilinu og
vinir og kunningjar lögðu sig
fram um að veita okkar ungu fjöl-
skyldu stuðning. Nonni var í þeim
hópi. Hann og móðir mín fella svo
hugi saman og hann gengur okk-
ur systkinunum fimm, á aldrinum
eins til tólf ára, í föðurstað. Í des-
ember 1973 fæðist svo sjötta
systkinið, Einar Björn Jónsson.
Að stíga inn í það hlutverk sem
Nonni gerði er meira en að segja
það. Eftir því sem ég hef elst og
þroskast hef ég betur gert mér
grein fyrir því örlæti og þeim
stórhug sem þarf að búa yfir til að
vera tilbúinn að axla þá ábyrgð
sem í því felst. Nokkuð sem ég
held að fáum mönnum sé gefið.
Ég naut leiðsagnar Nonna á
unglingsárum og var töluvert á
sjó með honum. Nonni reyndist
mér í alla staði mjög vel. Hann
sýndi mér ótakmarkaða þolin-
mæði og hvatti mig og aðstoðaði í
að láta drauma mína rætast.
Nonni var örlátur, hlýr og glað-
vær maður.
Nonni naut þess að sjá barna-
börn vaxa úr grasi sem öll voru
frá unga aldri mjög hænd að hon-
um vegna meðfæddrar hlýju og
örlætis. Nafni hans og sonur okk-
ar hjóna, Jón Héðinn, naut þess
sem ungur strákur að heimsækja
ömmu og afa austur í Neskaup-
stað og fara með afa á Sillunni út
á fjörð að veiða fisk. Sem gjarnan
var svo matreiddur af ömmu og
borðaður með bestu lyst.
Nú er lokið okkar vegferð sam-
an og ég, ásamt konu minni Krist-
ínu Sjöfn og afanafna þínum, Jóni
Héðni, kveð þig Nonni minn, og
geymi í huga mér minninguna um
hlýjan, örlátan og stórhuga
mann.
Kristinn Halldór Einarsson.
Nú hefur Nonni okkar kvatt
þennan heim. Ég held að hann
hafi verið tilbúin til þess og lang-
ar mig að minnast þessa einstaka
manns með nokkrum orðum. Það
fara ekki margir í sporin hans
Nonna held ég. Hann var alltaf
jákvæður og stutt í brosið hjá
honum og þegar ég hugsa til hans
finnst mér að algengasta svarið
hans hafa verið; „já elskan“. Þeg-
ar ég var 10 ára gömul fórst pabbi
minn á sjó og mamma var ein með
okkur 4 systkinin og ólétt að sínu
5. barni, það elsta 11 ára. Það var
ekki lítið verkefni að taka að sér
svona bú en þú tókst við því eins
og þú hefðir skapað það sjálfur.
Svo eignuðust þið mamma son,
litla bróður okkar Einar Björn og
það var aldrei hægt að greina að
við hin börnin værum ekki börnin
þín, því þú komst alltaf fram við
okkur eins og við værum af þínu
eigin holdi og blóði. Ég er óend-
anlega þakklát þér fyrir að hafa
komið inn í líf okkar fjölskyldunn-
ar, því ég veit ekki hvernig hefði
farið fyrir okkur ef það hefði ekki
gerst. Ég man eftir uppsteyt í
mér sem unglingur gagnvart þér,
en þú mundir ekki eftir neinu svo-
leiðis þegar við ræddum það fyrir
nokkrum árum og ég minnti þig á
það. Þú tókst þessu með jafnaðar-
geði eins og þér var tamt og svo
var það bara búið. Það sem mér
finnst hafa einkennt þig, elsku
Nonni, er blíða, þér þótti vænt um
menn og dýr, og það voru ófáir
kettlingarnir sem þú komst með
heim úr beitiskúrnum, þeir voru
svo litlir og ósjálfbjarga og þurftu
umönnun svo þú tókst þá bara að
þér eins og okkur börnin og síðar
barnabörnin sem þér þótti svo
vænt um líka. Þú varst mikill
prakkari í þér og hafðir gaman af
góðlátlegri stríðni. Eftir að þú
þurftir að hætta að róa á trillunni
þinni vegna veikinda snérir þú
þér að golfinu af mikilli ástríðu og
eyddir mörgum stundum á golf-
vellinum og að horfa á golf í sjón-
varpinu. Við Viktor nutum góðs
af því þegar þið mamma fluttuð
suður fyrir 12 árum því það var
alltaf hægt að leita til þín og það
voru ófáar stundirnar sem afi
kom og passaði ef sá stutti var
veikur. Ég veit að það hefur verið
tekið vel á móti þér af pabba og
öllum bræðrum hans sem þú
þekktir svo vel og ég efast ekki
um að það hafi verið slegið upp
þakkarveislu þér til handa hinum
megin, fyrir það góða verk sem
þú inntir af hendi í okkar þágu
hérna megin og sem verður seint
fullþakkað. Hvíl í friði, elsku
Nonni. Minning um einstakan
mann með risastórt hjarta mun
lifa með okkur að eilífu.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín
Guðrún Kristín (Gunna
Stína).
Þá er komið að kveðjustund,
elsku pabbi. Síðustu ár hafa verið
þér erfið og okkur öllum og oft
héldum við að ekki væri nú langt
eftir, en þú reifst þig upp og sýnd-
ir þrautseigjuna sem þú bjóst alla
tíð yfir. Það dró hinsvegar smá
saman af þér í vetur og eflaust
ertu hvíldinni nú feginn. Þú tókst
okkur fjölskylduna upp á þína
arma, rétt fertugur að aldri.
Ekkju með 5 börn, og var ég sú
yngsta. Þú varst því alltaf pabbi
minn. Þú hafðir þó stundum
áhyggjur af því þegar ég var
yngri að ég upplifði mig ekki sem
þína dóttur, og dekraðir mig því
eflaust aðeins meira en yngri
bróður minn. Ég gat alltaf spurt
pabba ef ég vildi fá „já“. Þú komst
fram við okkur öll eins og þín eig-
in börn, varst örlátur og þakk-
klátur fyrir að eiga okkur að. Það
tók virkilega á þig að þurfa að
hætta að róa 65 ára gamall vegna
veikinda. Þú varst hinsvegar
fljótur að komast upp á lagið með
golfiðkunina og varðir þú löngum
stundum á golfvellinum á meðan
þú hafðir heilsu. Svo áttir þú nú
þína uppáhaldsþætti í sjónvarp-
inu og þá sérstaklega íþróttir og
góðar bíómyndir. Þú naust þess
að fá barnabörnin í heimsókn, og
áttir alltaf nammi í skál. Vildir
svo koss og knús í kveðjuskyni,
það var svo gott, sagðir þú. Eftir
að þú fórst að tapa minninu, voru
samt alltaf vissir hlutir sem þú
spurðir um, þegar ég heimsótti
þig á fimmtudögum á Eir og við
fengum okkur göngutúr. Alltaf
spurðir þú hvernig börnin hefðu
það og Kobbi. Svo komu þau
kannski í heimsókn og þú áttaðir
þig ekki alveg á því hver þau
voru, en spurðir samt alltaf um
þau. Við áttum góðar stundir
saman, til að byrja með spiluðum
við Yatzy, (eða þú hentir tening-
unum), samstæðuspil og ég lagði
kapal og þú vildir aðeins hreyfa
við spilunum. Síðar þegar þú
hafðir ekki hreyfigetuna í það, las
ég upp úr Þjóðsögunum fyrir þig
og oft hlakkaði í þér yfir lestr-
inum. Kveðjustundin var friðsæl
en jafnframt erfið. Þú losnaðir
undan þjáningunum og fyrir það
er ég þakklát. Ég er líka þakklát
fyrir að hafa verið svo heppin að
eignast þig sem pabba, á fyrsta
ári. Ég mun sakna þín. Hvíldu í
friði.
Þórey Björg.
✝ HrafnhildurHéðinsdóttir
fæddist í Borg-
arnesi 3. október
1927. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 16. maí 2013.
Hrafnhildur var
dóttir hjónanna
Hólmfríðar Pét-
ursdóttur, f. 27.
febrúar 1903 á
Núpum í Aðaldal í
Suður-Þingeyjarsýslu, d. 21.
maí 1944, og Héðins Jónssonar,
f. 1. ágúst 1900 á Hamri í Lax-
árdal í Suður-Þingeyjarsýslu,
d. 19. desember 1950. Hrafn-
hildur var eina barn foreldra
sinna en átti samfeðra syst-
urnar Sigríði Héðinsdóttur, f.
24. nóvember 1947, og Hólm-
fríði Héðinsdóttur, f. 2. sept-
ember 1950, d. 15. júní 2006.
Móðir þeirra var
Guðrún Davíðs-
dóttir, f. 12. apríl
1920 í Flatey á
Breiðafirði, d. 10.
júní 1997.
Hrafnhildur
giftist hinn 5. mars
1949 Pétri Guð-
mundssyni, f. 2.
september 1928.
Foreldrar hans
voru Ingibjörg
Jónasdóttir, f. 27. ágúst 1906 í
Brautarholti í Reykjavík, d. 14.
júní 1980, og Guðmundur Pét-
ursson, f. 10. september 1904 í
Garðhúsum á Eyrarbakka, d.
29. febrúar 1972. Börn Hrafn-
hildar og Péturs eru fjögur: 1)
Guðmundur, f. 15. mars 1947,
maki Jóna E. Jónsdóttir, f. 10.
febrúar 1946. 2) Héðinn, f. 21.
júlí 1952, maki Guðný Hildur
Sigurðardóttir, f. 30. janúar
1956, börn þeirra eru Baldur, f.
1980, Heimir, f. 1985, og Hrafn-
hildur, f. 1987. Fyrir átti Héð-
inn Viðar, f. 1969, móðir hans
er Annabella Albertsdóttir, f.
17. september 1952. 3) Hólm-
fríður, f. 16. mars 1956, maki
Piroz Darai, f. 21. júlí 1952,
börn þeirra eru Jónas, f. 1980,
og Mariam, f. 1982. 4) Jónas, f.
21. október 1960, maki Sig-
urveig Una Jónsdóttir, f. 22.
júlí 1961, börn þeirra eru Ingi-
björg Tinna, f. 1980, Oddur, f.
1981, Pétur Hrafn, f. 1988, og
Jökull, f. 1990. Barna-
barnabörn Hrafnhildar eru sex.
Hrafnhildur lauk prófi frá
Kvennaskólanum í Reykjavík
og stundaði síðar nám við
Þroskaþjálfaskóla Íslands. Að
loknu barnauppeldi stundaði
Hrafnhildur ýmis störf, lengst
af við umönnun mikið fatlaðra
barna. Hún vann á leikskól-
anum Múlaborg síðustu árin
áður en hún fór á eftirlaun.
Hrafnhildur var jarðsungin
frá Áskirkju 24. apríl 2013 í
kyrrþey.
Elsku amma.
Nú ert þú komin á betri stað
og nýtt hlutverk tekur við. Þú
varst svo falleg og góð og vildir
allt fyrir okkur krakkana gera.
Það var ávallt gaman að heim-
sækja ykkur afa, hvort sem það
var á Jökulgrunn eða í bústaðinn
upp að Elliðavatni. Allar minn-
ingar okkar um þig eru góðar og
hlýjar. Við gleymum aldrei
stundunum sem við áttum með
þér og því kveðjum við þig með
söknuði og erum þakklát fyrir að
hafa átt þig sem ömmu. Þú verð-
ur alltaf í hjarta okkar.
Blessuð sólin elskar allt,
allt með kossi vekur,
haginn grænn og hjarnið kalt
hennar ástum tekur.
Geislar hennar út um allt
eitt og sama skrifa
á hagann grænan, hjarnið kalt.
„Himneskt er að lifa!“
(Hannes Hafstein)
Ingibjörg Tinna, Oddur,
Pétur Hrafn og Jökull.
Elskuleg vinkona mín, Hrafn-
hildur Héðinsdóttir, er látin, eftir
nokkurra ára erfið veikindi.
Hrafnhildur var gift mági mínum
Pétri Guðmundssyni fv. flugvall-
astjóra á Keflavíkurflugvelli. Þau
hjón voru ákaflega samrýmd og
oftast nefnd í sama orðinu. Þau
bundust ung að árum og hafa
gengið saman í gegnum lífið á
einstaklega fallegan hátt, hlúð af
alúð að öllu og öllum í kringum
sig. Hrafnhildur var mikill fag-
urkeri og næmi hennar næstum
of mikið. Ekkert aumt mátti hún
sjá og ekkert mannlegt var henni
óviðkomandi. Á vinnustað var
hún mjög vel liðin og eitt sinn var
ég spurð af yfirmanni hennar „Úr
hverju er hún gerð, hún Hrafn-
hildur? “ Því gat ég svarað, úr
gulli. Það var ekki hávaði né yf-
irgangur, hún fór hljóðlega að
hlutunum og þar sem hún áður
vann með börnum á Múlaborg
var hún á réttum stað. Börn
Hrafnhildar og Péturs, Guð-
mundur, Héðinn, Hólmfríður og
Jónas, svo og barnabörnin, sjá nú
eftir einstakri móður og ömmu.
Mágur minn Pétur eftir yndis-
legri eiginkonu. Ég þakka Hrafn-
hildi samfylgdina og þeim hjón-
um fyrir það sem þau hafa fyrir
mig gert. Hvíl í friði
Jónína H. Jónsdóttir,
Heiðdalshúsi, Eyrarbakka.
Hrafnhildur
Héðinsdóttir
erfidrykkjur
Sigtúni 38, sími: 514 8000
erfidrykkjur@grand.is / grand.is
Hlýlegt og gott viðmót
Fjölbreyttar veitingar
lagaðar á staðnum
Næg bílastæði og
gott aðgengi
✝
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
HJALTA EINARSSONAR
efnaverkfræðings.
Guðrún Halldóra Jónsdóttir,
Halldór Jón Hjaltason, Guðrún Jónína Jónsdóttir,
Einar Garðar Hjaltason, Kristín Hagalín Sigurðardóttir,
Gísli Jón Hjaltason, Anna Kristín Ásgeirsdóttir,
Elísabet Hjaltadóttir,
Hilmar Garðar Hjaltason, Elísabet A. Ingimundardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og auðsýnda
samúð vegna andláts og útfarar elskulegrar
eiginkonu, móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
MARGRÉTAR GUÐBJÖRNSDÓTTUR,
Jaðarsbraut 33,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Höfða, hjúkrunar- og
dvalarheimilis, fyrir góða umönnun.
Tryggvi Björnsson,
Helga Bjarnadóttir,
Bryndís Tryggvadóttir, Áki Jónsson,
Guðbjörn Tryggvason, Þóra Sigurðardóttir,
Tryggvi Grétar Tryggvason, Þórey Þórarinsdóttir
og ömmubörn.
✝
Hugheilar þakkir til allra þeirra sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
GUÐFINNU JÓNSDÓTTUR
frá Helgavatni,
Þverárhlíð,
síðast til heimilis að Borgarbraut 65a,
Borgarnesi.
Diðrik Vilhjálmsson,
Halldóra Jónsdóttir, Jóhann G. Jóhannsson,
Pétur Diðriksson, Karítas Þ. Hreinsdóttir,
Jón Diðriksson, Sonia Didriksson,
Kristjana Borchmann, Dieter Borchmann,
Jóhanna M. Diðriksdóttir, Vilhjálmur M. Manfreðsson,
Vilhjálmur Diðriksson, Ágústa Ólöf Gunnarsdóttir,
Ebba S. Meehan, Neil S. Meehan,
ömmu- og langömmubörn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar
endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar
eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins.
Neðst á forsíðu mbl.is má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja við-
eigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi
þarf greinin að hafa borist á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist,
jafnvel þótt grein hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000
slög. Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefnum.
Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu kveðju, 5-15
línur.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem að-
standendur senda inn. Þar kemur fram hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn, svo og æviferil. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálf-
krafa notuð með minningargrein nema beðið sé um
annað.
Minningargreinar