Læknablaðið - 15.12.2000, Síða 17

FRÆÐIGREINAR /ERFÐAGREINING
Hctcrozygous
358-360delGAG
Wild type
TCGA T C G A
gac atc gag gag atc aaa
Asp Ile Glu Glu Ile Lys
gac atc gag gaq atc aaa
Asp Ile Glu Glu Ile Lys
gac atc gag atc aaa acc
Asp Ile Glu Ile Lys Thr
A119E
Heterozygous
-63T-»C Wild type
T C G A T C G A
\
Figure 7. Nucleotide
sequence analysis of
PCR fragment 1 of
exon 2 (Ex2a) in the
connexin 26 gene in two
controls. The arrow
indicates a novel T to C
sequence varitation in
the 5 '-noncoding region
(-63T-* C) without
known clinical
significance. Nucleotide
sequence ofthe wild
type sequence is also
shown.
Figure 6. Nucleotide sequence analysis of PCR fragment
2 of exon 2 (Ex2b) in the connexin 26 gene in one of the
individuals with congenital hearing impairment and a
control. Tlie affected has a three nucleotide deletion, 358-
360delGAG in the gene causing a deletion ofone residue
at position 119 (A119E) in the connexin 26 polypeptide
chain. The wild type nucleotide sequence is also shown.
heyrnarskerðingar og 54 heyrnarskertum einstak-
lingum án fjölskyldusögu, reyndust 49% fjölskyldn-
anna og 37% stakra einstaklinga bera erfðabreyti-
leika í geni Cx26 og var um að ræða 35delG í 85%
tilvika (19). I sömu rannsókn var arfberatíðni Cx26
35delG könnuð í 280 manna úrtaki með eðlilega
heyrn og var hún 3,2%. Fjölþjóðleg evrópsk rann-
sókn sýndi að arfberatíðni í Suður-Evrópu var á
bilinu 2,2-3,4% og í Mið-Evrópu 0,5-2,2% (24).
Mikill munur var á arfbertíðni 35delG í þremur
ríkjum í Norður-Evrópu, en þar hafði Eistland 4,4%
Danmörk 2,1% og Noregur 0,5%. f bandarískri
rannsókn á arfberatíðni reyndist hún 2,5% fyrir Cx26
35delG, en 3,0% fyrir alla erfðabreytileika í geni
Cx26, sem valda víkjandi arfgengri heyrnarskerðingu
(43). Meðal Gyðinga er tíðni 35delG mun lægri eða
um 0,7%, en tíðni annars erfðabreytileika, Cx26
167delT, er mun hærri eða um 4% (44,45). Hjá
Afríkubúum er tíðni 35delG lág, en sýnt hefur verið
að tíðni einstakra erfðabreytileika, svo sem Cx26
R143W, getur verið mjög há svæðisbundið (46,47).
Hjá Japönum er Cx26 235delC erfðabreytileikinn
algengastur en 35delG hefur ekki fundist (48).
Ekki er hægt að draga ályktanir um algengi
einstakra erfðabreytileika í Cx26 geni frá rannsókn
okkar, þar sem úrtak er of lítið. Niðurstöðurnar
benda þó til að tíðni Cx26 35delG erfðabreytileikans
sé ekki eins algeng og meðal þjóða við Miðjarðar-
hafið.
Erfðabreytileikinn 101T-*C eða M34T var fyrsti
erfðabreytileikinn í Cx26 geni sem fannst og er talinn
valda ríkjandi erfðamáta með mjög breytilegri sýnd
Erfðabreytileikinn 101T-*C veldur amínósýru-
skiptum, þar sem treónín kemur í stað meþíóníns í
stöðu 34 í fjölpeptíðkeðju Cx26. Pessi amínósýra er
staðsett í þeim hluta fjölpeptíðskeðjunnar sem
gengur í gegnum frumuhimnuna og víxlverkar við
önnur konnexín (mynd 8). Með tjáningu villigerðar
og M34T Cx26 í ræktuðum frumum hefur verið sýnt
fram á að amínósýruskipin trufla þessa víxlverkun
þannig að konnexín geta ekki tengst sín á milli og
myndað konnexón og rás gegnum frumuhimnur
(49,50). Rannsóknir á arfberatíðni erfðabreytileikans
101T-* C, hafa sýnt að hann er nokkuð algengur
meðal Evrópubúa eða á bilinu 0,5-1,5% (21,51).
Erfðabreytileikanum Cx26 358-360delGAG var
fyrst lýst í tveimur áströlskum systrum með samsetta
arfblendni með R148P og síðan nýlega í einum ítala
með samsetta arfblendni með 167delT (20,40). Þessi
erfðabreytileiki veldur víkjandi erfðamáta. Sá
connexin 26 molecule
within the cell membrane.
The proposed roles for
each domaine are given.
The location ofthe
mutations found in the
study are indicated.
Læknablaðið 2000/86 837