Læknablaðið - 15.10.2001, Side 85

UMRÆÐA & FRETTIR / BROSHORNIÐ 19
Ferðaleiftur og leti
Bjarni Jónasson
Sendið efni í anda
læknaskops í
Broshornið.
Læknablaðinu,
Hlíðasmára 8,
200 Kópavogi
eða í bréfasíma
564 4106
eða á netfang:
bjarni.jonasson@
gb.hgst.is
Getið þess hver
sendir, en það sem
birtist verður undir
dulnefni.
Læknablaðið áskilur
sér rétt til að lagfæra
texta.
Rölt um Hornstrandir og Jökulfirði
Hópur fólks á miðjum aldri og þar um bil, alls 20
manns, ákvað að fara í gönguferð um Vestfirði í ágúst
síðastliðnum undir leiðsögn Eiríks fararstjóra. Áætl-
unarstaðirnir voru Hlöðuvík á Hornströndum og
Hesteyri, ásamt Grunnavík í Jökulfjörðum. Mark-
miðið var að fara í gönguferðir út frá þessum stöðum
og ganga síðan eða trússa á milli þeirra á átta dögum.
Þarna voru, svo einhverjir séu nefndir, kollegarnir
Friðrik Vagn, Sveinn og Bjarni og betri helmingar
þeirra. Þá voru einnig með í för fjórar lífsglaðar kon-
ur frá Akureyri, sem tilheyrðu föruneyti Friðriks
Vagns.
Á öðrum degi var gengið í Hælavík, um Hælavík-
urbjarg og til baka í Hlöðuvík. Farið var um vegleys-
ur eins og snarbrattar brekkur, urðir, móa, snjóskafla
og einstigi. Ganga þessi stóð í rúmar 10 klukkustund-
ir og kostaði suma blóð, svita og tár. Ein konan frá
Akureyri fékk slæm sár á báða hælana og þurfti af
þeim sökum sérstaka aðhlynningu læknis í hópnum
tveimur dögum seinna. Svo vildi til að hópurinn var
þá staddur í Læknishúsinu á Hesteyri. Það kom í hlut
læknis að sunnan að búa um það sem eftir var af hæl-
um konunnar, en hann hafði af einhverri óskiljan-
legri ástæðu vaselíngrisjur með í farteskinu. í litlu
samfélagi eins og gönguhópi fara lækningar, eins og
þarna áttu sér stað, ekki leynt. Vegna athyglinnar og
umhyggjunnar sem konan með löskuðu hælana varð
aðnjótandi þurfti enga sérstaka næmni til að skynja
vott af öfund og afbrýðisemi í garð hennar úr hópi
lífsglöðu kvennanna að norðan, sem ekki þurftu á
læknishjálp að halda. Þegar læknirinn var að festa
síðasta plásturinn á konuna með hælana heyrðist ein
tuldra: „Það er verstur andsk.... að það skuli ekki
vera neitt að manni.“
Ertu læknir ?
Þjóðverjinn Dieter var 65 ára gamall og hafði dvalist
á Islandi í tæpt ár. Hann hafði meðal annars unnið
sem kaupamaður til sveita og þekkti því orðið allvel
til á Fróni. Hann skildi meira að segja hrafl í íslensku.
Dieter hafði einsett sér að ganga á Vestfjörðum með
sínum hætti. Hann gekk alltaf staflaus síðastur í
röðinni og valdi yfirleitt aðra staði en þorri hópsins til
að fara yfir ár og læki. Hann var allan tímann ótrú-
lega vel dúðaður og í þeirri einmuna blíðu sem ein-
kenndi alla ferðina svitnaði samferðafólkið sumt
hvert af því einu að horfa á manninn. Hann hafði
mikinn áhuga á landi og þjóð og það var bókstaflega
ekki hægt annað en að lenda í samræðum við hann ef
maður lenti aftarlega í gönguröðinni. Hægt er að full-
yrða, að á þeim átta dögum sem ferðin stóð varð
Dieter margs vísari um hagi samferðamanna sinna.
Á síðasta degi var gengin gömul póstmannaleið
frá Grunnavík yfir á Snæfjallaströnd. Þjóðverjinn
gekk aftastur eins og venjulega og undirritaður næst-
aftastur. „Hvað starfar þú, Bjarni?,“ spurði Dieter á
sinni auðskildu og ágætu ensku. „Ég er læknir, heim-
ilislæknir,“ svaraði ég, minnugur þess að hafa stund-
að töluverðar lækningar í ferðinni, sem voru á flestra
vitorði. Maðurinn horfði undrandi á viðmælanda
sinn og virtist ekki vera með á nótunum. „General
practitioner, Allgemeiner Arzt, Hausarzt," bætti ég
við og reyndi að tína til allt sem mér datt í hug til að
skýra málið. Dieter var nú orðinn eitt spurninga-
merki í framan. „Ertu læknir, í alvöru?,“ hváði hann
og virtist vera öllum lokið, „og ég sem hélt að þú
hefðir verið að grínast.“ („Are you really a doctor. I
thought it was a joke.“) Stuttu síðar tróð ég mér
framar í röðina.
Augnskoðun
Tékki, sem hélt að sjónin væri að versna, fór til augn-
læknis. Læknirinn skoðaði augun fyrst og prófaði síð-
an sjónina á hefðbundinn hátt. Hann bað Tékkann
að lesa stærstu stafina fyrst og svo minnkaði letrið.
CRKBNWXSKZY ...
„Geturðu lesið þetta?,“ spurði læknirinn.
„Hvort ég get. Ég þekki meira að segja manninn!“
Leti
Maður kom til læknis til að fá úr því skorið af hverju
hann væri ekki jafn duglegur til verka heima við og
áður. Þegar læknirinn hafði skoðað manninn sagði sá
síðarnefndi:
„Jæja læknir, segðu mér nú umbúðalaust á hreinni
íslensku hvað að mér gengur.“
„Ef þú vilt að ég tali tæpitungulaust eins og Árni
Björnsson þá er ekkert annað að þér en leti.“
„Nú já,“ sagði maðurinn. „Værir þú ekki til í að
segja mér hvernig það hljómar á læknamáli, ef konan
færi að spyrja mig hvað þú hefðir sagt.“
Læknablaðið 2001/87 849