Læknablaðið - 15.03.2003, Síða 86

UMRÆÐA & FRÉTTIR / HEILBRIGÐISMÁL Á K 0 S N I N G A V E T R I
eigandi meðferð geta liðið vikur þar til þeir komast
inn á hjúkrunarheimili. A meðan liggjar þeir á göng-
um spítalans og fjöldi manns er í því að finna þeim
annað úrræði. Ég get ekki skilið af hverju þessi hluti
heilbrigðiskerfisins hefur ekki vaxið jafnhratt og
aðrir.
I fimmta lagi tel ég að það eigi að bjóða út
ákveðna rekstrarþætti í heilbrigðiskerfinu, til dæmis
rekstur ákveðinna deilda, og vakta svo verkþætti. Ég
bendi á sjúkra- og iðjuþjálfun sem mætti bjóða út.“
Heilbrigðismálin of stór fyrir pólitíkina?
Eins og áður er nefnt er Þorvaldur kominn í framboð
svo það liggur beint við að spyrja hann hvemig hon-
um finnist pólitísk umræða um heilbrigðismál vera.
„Mér finnst hún ansi takmörkuð og eins og enginn
leggi almennilega í hana. Hún litast gjarnan af því að
það sé búið að setja alltof mikinn pening í heilbrigð-
iskerfið en samt sé aldrei hægt að gera allt sem menn
vilja. Það væri hægt að gera þetta miklu betur með
því að móta stefnu um það hvernig eigi að gera hlut-
ina, setja sér haldbetri reglur. Ég held líka að mála-
flokkurinn sé orðinn of stór og athugandi hvort ekki
sé rétt að skipta honum upp, setja tryggingaþáttinn í
eitt ráðuneyti og þá sem veita þjónustuna í annað.
Þaö þarf að hugsa málið til enda því ef ekki er sátt
um að auka fjármagn til heilbrigðisþjónustunnar úr
sjóðum hins opinbera þá þarf að koma til nýtt fjár-
magn. Þá hljótum við að horfa til sjúkratrygginga en
þótt ég sé hlynntur einkavæðingu þá held ég að hér
muni seint skapast þjóðarsátt um að menn geti keypt
sér alla heilbrigðisþjónustu. Ég sé það líka fyrir mér
að það muni reynast erfitt fyrir 85 ára gamla mann-
eskju sem þarf mikla þjónustu að kaupa sér trygg-
ingu. Ég held að það gangi ekki upp í þessu litla þjóð-
félagi.“
- En eru stjórnmálamenn nógu upplýstir um heil-
brigðismál til þess að geta fjallað um þau?
„Þeim er vissulega nokkur vorkunn því við sem
störfum í heilbrigðiskerfinu tölum gjarnan út frá okk-
ar deild eða fagi. Alls staðar ríkir neyðarástand og
margir eldar brenna og ekki hægt að átta sig á hvar á
að byrja slökkvistarfið. Ég get alveg ímyndað mér að
utan frá séð líti þetta nokkuð sérkennilega út. Ég er
ekki á því að íslenskt heilbrigðiskerfi sé í molum en
ég get heldur ekki tekið undir með þeim sem segja að
það sé það besta í heimi. Það hefur ekkert verið rann-
sakað. Meðalaldur okkar hefur lækkað en það hefur
kannski ekkert með heilbrigðiskerfið að gera. Mönn-
um hættir til að einblína á tæknihluta kerfisins en það
þarf ekki síður að bæta öldrunarþjónustuna. Verði ég
einhvern tíma pólitíkus mun ég beita mér fyrir því að
öldrunarþjónustan verði flutt til sveitarfélaganna sem
hafa miklu betri forsendur til að eiga við þá hluti.“
Þorvaldur vonar að heilbrigðismál verði til um-
ræðu í kosningabaráttunni því honum finnst þjóðin
skulda sjálfri sér nýjan spítala.
„Menn þurfa að ná áttum um það hvort það eigi
að setja meira fjármagn í heilbrigðiskerfið frá hinu
opinbera eða hvort menn eiga að kaupa sér trygging-
ar til að fá þjónustu. Mér sýnist menn þó ekki tilbúnir
í það. Framsóknarflokkurinn hefur verið ráðandi í
þessum málaflokki undanfarin átta ár og mér finnst
kominn tími til að Sjálfstæðisflokkurinn taki þetta
ráðuneyti að sér og láti á það reyna hvort sú gagnrýni
sem flokkurinn hefur haldið uppi um óráðsíu og auk-
inn kostnað í kerfinu eigi rétt á sér. Það vildi ég gjarn-
an sjá gerast.
Raunar skil ég ekki af hverju heilbrigðismál eru
ekki meira til umræðu en tilfellið er, ekki síst í ljósi
þess hvað sjúklingum er boðið upp á. Aðstöðuleysi
sjúklinga og starfsfólks á spítölunum er fáheyrt enda
eru þessi hús flest hönnuð á fimmta áratug síðustu
aldar og geta engan veginn þjónað sjúklingum í dag,“
segir Þorvaldur Ingvarsson.
262 Læknablaðið 2003/89