Læknablaðið : fylgirit - 01.04.2007, Blaðsíða 33

ÁGRIP VEGGSPJALDA / VlSINDI Á VORDÖGUM
hindrar blóðflæði frá vinstri slegli og veldur háþrýstingi í efri
hluta líkamans og skertu blóðflæði til neðri hluta líkamans.
Hjartabilun og lost geta sést í alvarlegum tilvikum. í flestum
tilfellum er þrengingin fjarlægð með skurðaðgerð eða ósæðin
víkkuð með belg. í vægum tilvikum nægir lyfjameðferð. A
Islandi eru ekki til rannsóknir á árangri skurðaðgerða við
þessunt sjúkdómi. Tilgangur þessarar rannsóknar var að leggja
mat á árangur skurðaðgerða við meðfæddri ósæðarþrengingu og
kanna afdrif sjúklinganna.
Efniviður og aðferðir: Um er að ræða fyrstu niðurstöður úr
stærri rannsókn sem tekur til allra barna sem greinst hafa
með meðfædda ósæðarþrengingu á íslandi á árunum 1990-
2006. í þessari rannsókn eru eingöngu börn (yngri en 18
ára) sem gengusl undir skurðaðgerð hér á landi vegna þessa
sjúkdóms. Rannsóknin er afturskyggn og fengust upplýsingar úr
sjúkraskrám auk greiningar- og aðgerðarskrám á Landspítala.
Könnuð voru einkenni og ábendingar skurðaðgerða auk þess
sem lagt var mat á fylgikvilla og árangur skurðmeðferðar.
Niðurstöður: Alls greindust 67 börn yngri en 18 ára með
meðfædda ósæðarþrengingu á þeim 17 árum sem rannsóknin
náði til. Af þeim fóru 38 í skurðaðgerð hér á landi, 22 drengir
og 16 stúlkur, meðalaldur 37 mánuðir (bil 3 dagar-17,8 ár).
Alls greindust 26 (68%) með einkenni þar sem einkenni
hjartabilunar voru algengust. Ellefu sjúklingar greindust fyrir
tilviljun og einn á fósturskeiði. Við skoðun voru 32 (84%)
með daufa eða óþreifanlega púlsa í nárum. Átta sjúklingar
fóru í bráðaaðgerð, oftast vegna alvarlegrar hjartabilunar og
losts. Þrýstingsfall fyrir og eftir aðgerð var 50 og 12 mmHg að
meðaltali. Algengasta aðgerðin var bein æðatenging (end-to-
end) og subclavian-flap viðgerð. Aðgerðartími var að meðaltali
134 mínútur (bil 80-260 mínútur) og meðal-tangartími á ósæð 24
mínútur. Hjá einum sjúklingi þurfti að nota hjarta- og lungnavél
sem tengd var í nára. Algengustu fylgikvillar eftir aðgerð voru
háþrýstingur (n=22) og hjartabilun (n=3). Enginn sjúklingur
lamaðist eftir aðgerð. Miðgildi legutíma var níu dagar (bil 4-
127 dagar). Sjö börn (18 %) hafa þurft á víkkun að halda eftir
aðgerð og eitt barn fór í enduraðgerð í framhaldi af víkkun með
blöðru. Endurtekna skurðaðgerð þurfti ekki að gera hjá neinum
vegna endurþrengsla. Öll börnin lifðu af aðgerð og í dag eru öll
á lífi utan eitt sem dó rúmlega þremur mánuðum eftir aðgerð
vegna annarra flókinna meðfæddra galla.
Ályktun: Tíðni meðfæddrar ósæðarþrengingar er svipaður og í
nágrannalöndum okkar. Meira en helmingur þessara sjúklinga
fer í skurðaðgerð. Árangur skurðaðgerða er mjög góður og á
það bæði við um tíðni fylgikvilla í og eftir aðgerð. Skurðdauði er
lágur og langtímahorfur mjög góðar.
V 57 Tímatengd áhrif tolterodins á taugatengda blöðru-
ofvirkni í sjúklingum með mænuskaða
Guðmundur Geirsson', A. Harðardóttir', S. Steindórsdóttir1, D. Scholfield2,
S. Haughie2, P. Glue’, B. Malhotra3
'Þvagfæraskurðdeild Landspítala, 2Pfizer í Bretlandi og 3Bandarikjunum
gug@landspitali.is
Tilgangur rannsóknar: Lyfið tolterodin er sértækur
samkeppnisblokki muskarinvirkra viðtaka með sértækni á
þvagblöðru. Pekkt er að lyfið tolterodin IR frásogast vel með
hámarksþéttni í blóði einni klukkustund eftir gjöf á töflu. Það
má því búast við að klínisk lyfjafræðileg áhrif sé í samræmi
við lyfjahvörf lyfsins. Pað hefur áður verið sýnt fram á að
blöðruþrýstingsmæling með átaksfyllingu (force-fill cystometry,
FrFC) getur framkallað óhaminn blöðrusamdrátt hjá sjúklingum
með mænuskaða og taugatengda blöðruofvirkni. Hægt hefur
verið að draga úr þessum viðbrögðum með raförvunarmeðferð
og andkólínvirkum lyfjum.Tilgangur þessarar rannsóknar var að
meta þann tíma sem það tekur að bæla óhaminn blöðrusamdrátt
eftir gjöf á tveggja mg skammti af tolterodin IR, borið saman við
lyfleysu þegar átaksfyllingarpróf (FrFc)er notað.
Aðferðir: Þetta var tvíblind slembirannsókn með tvíhliða
víxlun (2 way cross over) þar sem notað var annars vegar einn
2ggja mg. skammtur af tolterodine og hins vegar lyfleysa. Átta
sjúklingar, sem eru með staðfesta taugatengda blöðruofvirkni
eftir mænuskaða, tóku þátt í rannsókninni. Fyrir lyfjagjöf
var gerð blöðruþrýstingsmæling með hraðri fyllingu (fast-fill
cystometry, FsFC) til að ákvarða blöðrurýmd við fyrsta óhaminn
samdrátt. Hámarksþéttni lyfs í sermi (PK) fyrir, Vi, 1 og 2
klukkustundum eftir lyfjagjöf var mælt. Strax eftir blóðtöku var
gerð FrFC sem endurtekin var þrisvar með 2-5 mínútna millibili.
Blaðran var fyllt með 100 ml minni vökva en það magn sem olli
fyrsta óhamda samdrætti við FsFC. Síðan var 100 ml af saltvatni
sprautað hratt inn í blöðru með fyllihraða 10-20 ml/sek til að
framkalla óhaminn samdrátt. Flatarmál undir þrýstingskúrfu
þess samdráttar sem framkallaðist við FrFC(AUC) var mælt
fyrir lyfjagjöf, 'Æ, 1 og 2 klukkustundum eftir lyfjagjöf. Auk
þess var hámarksþrýstingur samdráttar skoðaður á sömu
tímapunktum.
Niðurstöður:
The mean (SD) values for detrusor pressure AUC and Pmax are shown in Table 1 (N=8). Tablo 1. Mean (SD) AUC and PTOX Following Toltorodino and Placebo Troatmonts
Endpoint Treatment Pro-Doso 0.5 hr 1 hr 2 hr
AUC (cmHjO.sec) Tolterodine 3713 (1702) 1513 (996) 1036 (383) 1133 (718)
Placebo 3464 (1342) 2213(1134) 2067 (2144) 1363 (899)
Pmax (cmHjO) Tolterodine 49.4 (22.3) 24.8 (22.2) 13.5(4.9) 12.9 (6.8)
Placebo 47.8 (30.4) 34.8 (26.8) 26.3 (25.5) CO 00 CO ö

Á mynd 1 sést þéttni tolterodins í sermi á mismunandi
tímapunktum og áhrif þess á flatarmál undir þrýstingskúrfu og
hámarksþrýsting. Gildin eru skráð sem mismunur á áhrifum
tolterodins og lyfleysu. í ljós kom að munur er á áhrifum lyfs og
lyfleysu á því tímaskeiði sem rannsóknin náði til. Þessi mismunur
var marktækur hvað varðar hámarks blöðruþrýsting eftir 'A
Mynd 1
Læknablaðið/fylgirit 54 2007/93 33