Læknablaðið : fylgirit - 01.04.2007, Blaðsíða 25

ÁGRIP VEGGSPJALDA / VÍSINDI Á VORDÖGUM
mælt með ELISA aðferð, og C4B fundið með frádrætti C4A frá
heildar C4.
Niðurstöður: Samanburður 124 sjúklinga og 46 heilbrigðra
sýnir að sterk samsvörun er milli styrks C4A og C4B í blóði
og tjáningar viðkomandi gens. Styrkur C4B/C4A var marktækt
lægri í arfberum samsvarandi gens (C4B*Q0/C4A*Q0). Arfberar
bættu sér upp skort á afurðinni með aukinni framleiðslu hinnar
C4 gerðarinnar, en þetta var meira áberandi hjá arfberum
C4A*Q0, og hjá þeim var styrkur C4 í heild hærri en þeirra sem
höfðu C4B*Q0 (p=0,046). Sjúklingar með hjartaöng (N=42)
höfðu sama styrk C4, C4A og C4B og heilbrigðir. Styrkur
C4B (p=0,003) og heildarstyrkur C4 (p=0,001) var mun lægri í
sjúklingum með kransæðastíflu (N=82) en í heilbrigðum. Þessi
munur var ekki einfaldlega vegna aukinnar tíðni C4B*Q0 í
sjúklingunum því styrkur C4B (p=0,005) og heildarstyrkur C4
(p=0,05) var einnig lægri hjá þeim hópi sem hafði fulla tjáningu
á bæði C4A og C4B.
Ályktanir: C4B og C4 í heild er lækkað í sjúklingum með
kransæðastíflu miðað við heilbrigða og sjúklinga með hjartaöng.
Þessar niðurstöður er ekki unnt að skýra einungis á grundvelli
aukinnar tíðni C4B*Q0 meðal sjúklinganna.
V 39 Fylgni bólgumiðilsins C3 við áhættuþætti kransæða-
sjúkdóms
'Perla Þorbjörnsdóttir,, * 2Siguröur Þór Sigurðarson, 2Sigurður Böðvarsson,
2Guðmundur Þorgeirsson, 'Guðmundur Jóhann Arason
'Rannsóknastofnun Landspítala, ónæmisfræðideild, 2lyfjadeild Landspítala
garason@landspitali. is
Inngangur: Magnakerfið er einn öflugasti bólgumiðill
mannslíkamans. Það kemur við sögu í kransæðasjúkdómi og
gæti einnig komið við sögu í áhættuþáttum hans.
Markmið: Að kanna fylgni ntilli styrks C3 og helstu áhættuþátta
kransæðasj úkdóms.
Aðferðir: Skoðaðir voru 74 íslenskir sjúklingar með hjartaöng
(angina pectoris),84 með innlögn vegna hjartaáfalls, 109 með fyrri
sögu um kransæðastíflu og 132 heilbrigðir. Efnaskiptaheilkenni
(metabolic syndrome) var greint ef 3 eftirfarandi þátta voru til
staðar: sykursýki eða hár fastandi blóðsykur (pre-DM) (>6,1
mmól/L), háþrýstingur (>130/85 mmHg), lágt HDL-kólesteról
(HDLC) (<1,04 mmól/L í körlum og 1,29 mmól/L í konum), há
fastandi þríglyseríð (>1,69 mmól/L),og ofþyngd (LÞS >25). C3
var mælt með rafdrætti í mótefnageli.
Niðurstöður: í viðmiðunarhópi var styrkur C3 hærri í
efnaskiplaheilkenni (p<0,001) og fólki með hækkuð þríglyseríð
(p<0,001), ofþyngd (p=0,002), háþrýsting (p=0,019), sykursýki
(p=0,076 - NS) eða HDLC-lækkun (0,188 - NS). Fylgni var
milli C3 styrks og líkamsþyngdarstuðuls (r=0,359, p=0,02).
Samanburður viðmiðunarhóps og sjúklinga sýndi að C3 gildi
voru hækkuð í hjartaöng (p=0,035), kransæðastíflu (p<0,001) og
í sjúklingum sem höfðu lifað af fyrri kransæðastíflu (p=0,004),
en þessi hækkun var bundin við þann hluta sjúklingahópsins
sem uppfyllti skilyrði efnaskiptaheilkennis (p<0,001). Tíðni
efnaskiptaheilkennis var hærri (p=0,005) í kransæðasjúkdómi
(53%) en viðmiðunarhópi (24%) og efnaskiptasjúkdómur
við komu hafði sterkt forspárgildi fyrir síðari greiningu
kransæðasjúkdóms (p<0,001).
Ályktanir: Styrkur C3 sýnir fylgni við efnaskiptaheilkenni
og einstök skilmerki hans, og getur hugsanlega spáð fyrir um
kransæðasjúkdóm síðar meir.
V 40 Endurþrengsli í stoðneti kransæðasjúklinga hefur
ekki áhrif á heilsutengd lífsgæði
Álfhildur Þórðardóttir, Hólmfríður Aðalsteinsdóttir, Karl Andersen
Hjartadeild, lyflækningasviði I, Landspítala
alfhildurth@gmail.com
Inngangur: Mælingar á heilsutengdum lífsgæðum (HL)
eru mikilvægar hjá skjólstæðingum okkar. Þekkt er að
kransæðavíkkun (PCI) bætir HL. Minna er hins vegar vitað
um hvort að endurþrengsli í stoðneti kransæðasjúklinga hafi
einhver áhrif á HL.
Markmiö: Rannsóknin var gerð til að meta hvort að
endurþrengslin hafi einhver á hrif á HL einstaklingsins.
Aðferð: Við rannsökuðum 87 sjúklinga sem gengust undir
kransæðavíkkun með stoðnetsísetningu. Sjúklingarnir svöruðu
spurningalistanum SF-36 v2 um HL sama dag og þeir gengust
undir kransæðavíkkun og aftur sex mánuðum síðar er þeir komu
innkallaðir í endurþræðingu til að meta ástand stoðnetsins,
þ.e. hvort um endurþrengsli væri að ræða (miðað var við 50%
þrengsli).
Niðurstöður: Á meðal þeirra 87 þátttakenda voru 69 (79%)
karlmenn og 18 (21%) konur. Meðalaldur var 62,8 ár (±11,55).
Fimmtíu og tvö prósent voru með háþrýsting, 29% reyktu,
40% voru með of hátt kólesteról og 67% voru með jákvæða
ættarsögu. Tuttugu og tveir sjúklingar (25%) höfðu myndað
endurþrengsli sem komu í ljós er þeir voru endurþræddir sex
mánuðum síðar. Ekki fannst marktækur munur(p>0,05) á HL
þeirra sem voru með endurþrengsli og þeirra sem ekki höfðu
myndað endurþrengsli. Hvorki kom fram munur í andlegum
þáttum HL prófsins né líkamlegum þáttum. Ef litið var
yfir hópinn í heild sinni höfðu líkamleg HL aukist um 15%
(p<0,001) á sex mánaða tímabilinu, en enginn munur var á þeim
er myndað höfðu endurþrengsli í stoðneti og þeirra sem ekki
höfðu gert það (p n.s.). Sá þáttur er sneri að andlegum hluta HL
breyttist hjá hvorugum hópnum.
Ályktun: Líkamleg heilsutengd lífsgæði batna þó nokkuð
(15%) hjá báðum hópunum. En ekki virðist skipta máli hvort
einstaklingur hafi framkallað endurþrengsli í stoðneti hvað
varðar heilsutengd lífsgæði.
V 41 Kynjamunur á heilsutengdum lífsgæðum kransæða-
sjúklinga
Álfhildur Þórðardóttir, Hólmfríður Aðalsteinsdóttir, Karl Andersen
Hjartadeild. lyflækningasviði I, Landspítala
alfliildurth@gmail.com
Inngangur: Það er þekkt að konur koma verr útúr
rannsóknum á heilsutengdum lífsgæðum en karlmenn. Minna
er þó vitað um kynjamun hjá sjúklingum sem hafa gengist undir
kransæðavíkkun.
Læknablaðið/fylgirit 54 20
07/93
25
L