Frjáls verslun - 01.04.2007, Qupperneq 80

80 F R J Á L S V E R S L U N • 4 . T B L . 2 0 0 7
SUMARIÐ ER TÍMINN
Gunnlaugur A. Jónsson, prófessor í guðfræði, byrjaði að stunda
göngur, einkum fjallgöngur, árið 1989. „Ég hlustaði á mjög áhuga-
verðan fyrirlestur Ísaks Hallgrímssonar læknis í Háskólabíói og
þar kom fram að vel væri hægt að ganga á fjöll þó að maður væri
lofthræddur. Það hreif. Ég var kominn upp á fjall daginn eftir og
síðan hef ég gengið nokkuð reglulega á fjöll, langmest í nágrenni
Reykjavíkur. Seint myndi ég kalla mig fjallgöngukappa en þetta er
góð og heilsusamleg tómstundaiðja.
Trú og fjöll „Göngurnar styrkja mig bæði líkamlega og andlega,“
segir Gunnlaugur. „Það er nálægðin við náttúruna sem gefur manni
mest og að komast út úr skarkala borgarlífins, ekki síst fyrir mann
eins og mig sem vinnur við skrifborð alla daga. Það er alltaf ein-
staklega notaleg tilfinning að komast upp á fjall, alveg upp á topp.
Mér finnst það alltaf mikilvægt að hætta ekki við fyrr en komið er
alla leið. Þá finnst manni sem maður hafi náð sínu marki. Því fylgir á
stundum allt að því trúarleg tilfinning enda hefur mætur Íslendingur
komist þannig að orði að Íslendingar séu hvergi trúaðir en á fjöllum.
Og Biblían hefur margt athyglisvert að segja um fjöllin. Einn af vin-
sælustu sálmum Gamla testamentisins - Sl 121 - byrjar á orðunum:
„Ég hef augu mín til fjallanna, hvaðan kemur mér hjálp?“ Framhaldið
má túlka á þann veg að Guð sé tengdur fjöllunum með sérstökum
hætti, enda opinberaði Guð lögmál sitt fyrir Móse á Sínaífjalli, Jesús
flutti sína frægustu ræðu á fjalli og svo mætti lengi telja.“
Árleg Strandarkirkjuganga Frá árinu 1990 hefur Gunnlaugur - án
þess að missa ár úr - gengið í góðra vina hóp frá Heiðmörk og niður
í Selvog - alltaf laugardaginn eftir verslunarmannahelgi. Um átta
klukkustundarlanga göngu er að ræða. ,,Við ljúkum göngunni jafnan
niðri í Strandarkirkju og höfum þar nokk-
urs konar helgistund, einhver göngumanna
talar til okkar og svo förum við saman með
faðir-vorið. Þess hugmynd fæddist eftir að
ég las ævisögu Helga læknis Ingvarssonar
á Vífilsstöðum um jólin 1989. Þar kom fram
að hann hafði um áratugaskeið gengið að
Strandarkirkju í þeirri trú að það yrði sér og
sínum til heilla. Fyrstu gönguna fórum við
þrír saman. Við áttum það sameiginlegt að
hafa allir verið í framhaldsnámi úti í Lundi.
Síðan hefur fjölgað í hópnum og flest höfum
við verið rúmlega tuttugu talsins. Ég gæti
þess vandlega að halda alltaf þessum degi
lausum. Langoftast höfum við fengið rigningu
stóran hluta leiðarinnar en það skiptir engu.“
Árleg Keilisganga Af öðrum hefðum Gunnlaugs á þessu sviði má
nefna árlega Keilisgöngu á jóladag. „Þangað höfum við bræður
og stundum fleiri fjölskyldumeðlimir og vinir gengið hvern jóladag í
rúman áratug. Við leggjum yfirleitt af stað strax upp úr hádegi. Þessi
ganga er orðin algjörlega ómissandi hluti í jólahaldi mínu. Það er
einstaklega hressandi að ganga á þessum mesta helgidegi ársins
og hangikjötið bragðast svo margfalt betur þegar heim er komið eftir
slíka göngu. Ein jól dvaldist ég í Danmörku og þá var það fyrst og
fremst Keilisgangan sem ég saknaði og ekki var fjöllum fyrir að fara
í nágrenni Kaupmannahafnar.“
Að semja á göngu „Ég hef ekki farið í skipulagðar gönguferðir
erlendis eins og nú er farið að tíðkast. Fyrir tveimur árum dvaldist
ég þó á Krít í tvær vikur og gekk þá daglega rúma 10 kílómetra,
stundum í allt að 40 stiga hita. Það er auðvitað ekki í frásögur fær-
andi. En á þessum tíma var ég að semja tímaritsgrein og fannst það
afskaplega gefandi að standa upp frá lestrinum í skugga trjánna og
fá mér langan göngutúr í sólinni. Þá hafði ég alltaf með mér blað og
blýant, settist niður einu sinni eða tvisvar á leiðinni og punktaði hjá
mér þær hugmyndir sem fæddust á göng-
unni. Margt sem ég hafði verið að glíma við
í lestrinum heima við hótelið opnaðist fyrir
mér á göngunni. Niðurstaðan varð sú að
þarna varð til grein sem ég tel einhverja þá
bestu sem ég hef skrifað. Reynsla mín er
sú að góðar hugmyndir fæðast mikið frekar
á göngu, einkum ef gengið er upp í móti,
heldur en við skrifborð. Þannig að fyrir þá
sem eru að skrifa eða semja hugverk af
einhverju tagi eru göngur mjög góður kostur.
Þetta vissi Halldór Laxness auðvitað enda
fór hann í daglegar göngur og hafði blýants-
stubb og blað með sér.“
Gunnlaugur A. Jónsson efst í Grindaskörðum, hálfnaður í
Strandarkirkjugöngu sumarið 2005.
Gunnlaugur A. Jónsson:
Fjallgöngur
með trúarlegum blæ
Gönguhópurinn framan við Strandarkirkju.