Tímarit Máls og menningar - 01.04.1941, Qupperneq 22

16
TÍMARIT MÁLS OG MKNXINGAR
Öll mótmælin hér að framan eru vitnisburður þess,
að íslendingar þola ekki, að misboðið sé virðingu þjóð-
arinnar af erlendu valdi. Það er eins og íslenzka þjóð-
in hafi vaknað við þennan atburð til alvarlegri iliug-
unar um það, livar örlögum liennar er nú komið. Og
brezka herstjórnin hefur ótvírætt fengið að vita, að
hún rekur sig á mótmæli og andúð allrar þjóðarinn-
ar, ef bún beitir nokkurn Islending órétti. En til eru
reyndar liáttsettir íslenzkir menn, sem hafa tekið mál-
stað liins erlenda valds á móti málstað íslenzku þjóð-
arinnar. Morgunblaðið tók þetta til meðferðar i forystu-
grein (4. maí). Þar segir: „.... Sú skylda bvíldi alveg
sérstaklega á blöðunum að vera nú einu sinni einhuga
og samtaka, þar sem bér var verið að skerða frelsi
blaðanna. í þessu máli mátti engin pólitík koma til
greina. Hér var einungis um það að ræða, livort rit-
og prentfrelsi ætti áfram að ríkja í landinu eða ekki.
— En — því miður — blöðin gátu ekki staðið saman
til varnar sínu frelsi og sínum lieiðri. Alþýðublaðið —
blað utanríkismálaráðberra — skarst fvrst úr leik. Það
byrjaði strax að afsaka verknað setuliðsins, en bar jafn-
framt þungar ákærur á bendur íslenzku ríkisstjórn-
inni og kenndi henni um, bvernig komið var. Aður liafði
blaðið margsinuis krafizt þess, að blað kommúnista
yrði bannað. — Nú hefur Jónas Jónsson, formaðuT
Framsóknarflokksins og formaður utanríkismálanefnd-
ar, tekið í sama streng og Alþýðublaðið, í grein i Tím-
anum .... — Er nú við að búast, að íslenzkum stjórn-
arvöldum verði mikið ágengt í þvi að fá leiðréttingu
jiessara mála, þegar blað utanríkismálaráðberrans og
formaður utanríkismálanefndar taka þannig málstað
þess aðilans, sem við eigum rétt okkar i hendur að
sækja? — Reynslan befur enn á ný kennt okkur, að
i öllum löndum eru til menn, sem svíkja málstað sinn-
ar eigin þjóðar, þegar mest á ríður.“ Þetta voru orð
Morgunblaðsins. Og við hljótum að spyrja: Hvers kon-