Tímarit Máls og menningar - 01.04.1941, Page 32

2(>
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Um nóttina gat Temúdjín elcki sofið. Að morgni lét
liann kalla fyrir sig þann ráðgjafa er liann mat mest
fvrir vitsmuna sakir og lærdóms, Ivínverjann Han-Ló,
og mælti við hann:
„Han-Ló, viltu enn segja mér af meistaranum Sing-
Sing-Hó ?“
Og ráðgjafinn Han-Ló sagði drottni sínum enn einu
sinni af meistara þeim, sem kunni skil á töfrum Kina-
veldis og hafði nú árum saman dvalizt með lærisvein-
um sínum í hellisskúta í fjöllum Sjan-Tungs, og beðizt
undan orðræðum við sendimenn konunga, þvi hugur
hans var bundinn hinu Eina.
„Brátt er stórkaninn hniginn á þann aldur að manni
er ekki framar eftirsókn í neinum gæðum utan galdri,“
sagði Temúdjín. „Eða hverju má liið Eina til leiðar
koma fvrir seiðmann sinn?“
„Öllu,“ kvað ráðgjafinn. „Allir töfrar visna fyrir
hinu Eina. Sumir liafa nefnt það Alvaldið.“
„Getur það hætt alin við hæð konungs?“ spurði
Temúdjín.
„Tveim,“ kvað ráðgjafinn.
„Er það lífdrykkur konunga?" spurði Temúdjín.
„Ódáinsdrykkur,“ kvað ráðgjafinn Han-Ló.
„Þá mun ég að morgni annars dags senda þig á stað
ásamt mörgum hermönnum og riddurum, og þeim
handgengnum mönnum mínum sem kunna að vera
með spekingum, og skuluð þið fara með hundrað og
fimmtíu úlföldum og tvö hundruð hestum austur í heim,
og berið kveðju mína meistaranum Sing-Sing-Hó í fjöll-
um Sjan-Tungs, og það með að liann skuli þegar gera
ferð sína vestur í heim á fund minn, Temúdjíns, stór-
kansins.“
Þá hrá skugga vfir andlit ráðgjafans Han-Lós, líkt
og af kvíða og sorg. Hann skýrði kaninum drottni sin-
um frá því, að meistarinn Sing-Sing-Hó væri maður
kominn að fótum fram fvrir elli sakir, og lífi öldungs,