Tímarit Máls og menningar - 01.04.1941, Qupperneq 34

28
TÍMARIT MÁLS OG MENXIXGAR'
aðarleiðöngrum fer eg ávallt í fararbroddi og í orustu
mun eg ekki liafa sézt að baki lierjum mínum. Á sjö
árum hefur mér lekizt að inna af hendi mikið starf,
sem er i því falið að sameina veröldina í einu ríki.
Mér A’irðist sem ekki liafi sézt svo víðlent ríki síðan í
fornöld á dögum Húnakonunga. En miklu starfi fylgir
mikil ábyrgð. Vér gerum bát og árar til þess að komasl
yfir fljót. A sama hátt köllum vér til vor vitra menn
og aðstoðarmenn lil að halda saman ríkinu. En það
er erfitt að finna vitra menn sem kunna að stjórna ríki
með voldugum konungi, einkum hefur mér gengið
treglega að finna ráðgjafa sem væru menn til að skipa
höfuðsætin: hið þriðja og liið níunda. Þó er nauðsyn-
legast að kunna skil þess að auka við lífdaga sína svo
ráð viturra manna verði ekki gefin voldugum konungi
ófyrirsynju. Þess vegna gladdist hjarta mitt er eg hafði
fyrst afspurn af þeim manni er kynni að hjálpa vold-
ugasta konungi lieimsins. Þú ert lærðari i stjórnvizku
og meiri í lögum en nokkur annar maður. Heilagleiki
þinn er hafður að orðslcvið með þjóðum lieimsins. Þú
lifir samkvæmt hinum ströngu lifsreglum fornvitring-
anna og botn þekkingarinnar mun þér ekki ókunnur.
Þú ert gæddur ómælisgáfum lieimsfrægra manna. Og
þú veizt samsetning þess lífdrvkkjar sem spekingar
Kínaveldis liafa einir fundið, og kenndur er við hið
Eina. En þótt þú hafir nú belzti lengi dvalizt í klelta-
skútum og snúið andliti þínu burl frá heiminum, mæna
augu konunganna til þín; þjóðirnar kyssa klæðafald
lærisveina þinna. Eg vissi að eftir stríðið í Kína hafð-
ist þú enn við í Sjan-Tung, og' eg var ávallt að liugsa
um þig. En ný stríð báru mig burt frá þér aftur. Hvað
á eg að gera? Nú lig'gja milli okkar hreg'gbarin fjölí,
gresjur og' eyðimerkur sem virðast ekki eiga sér sjón-
liring, og nauðsynlegur starfi bægir mér frá því að ná
í'undi þínum. Eg get aðeins stigið ofan úr hásæti mínn
til að standa við lilið þína. Eg bef fastað og þvegið