Tímarit Máls og menningar - 01.04.1941, Qupperneq 35

TÍMARIT MÁLS OG MEXN'IXGAR
2!)
líkania minn. Eg sendi nú ráðgjafa ininn, landa þinn
Han-Ló, austur í heim til þín og mun hann fá þér
hvern þann fararskjóta og' farartæki er þú kannt að
óska og lieppilegast þykir á hverjum stað, úlfalda,hesta,
uxa, vagna, hurðarstóla, sleða og háta, svo þú þurfir
ekki að hræðast þessar tíu þúsund mílur sem liggja á
milli okkar. Eg grátbæni þig að lireyfa þina lieilögu
fætur í átt til min. Settu ekki fvrir þig sanda eyði-
merkurinnar, þótt þeir virðist endalausir eru þeir það
ekki. Hafðu miskunn með þjóðunum eins og hlut þeirra
er komið, og líttu í góðvild til min, eg mun gerast þjónn
þinn. Segðu aðeins eitt orð við mig og eg mun verða
hamingjusamur. í þessu hréfi hef eg aðeins stuttlega
sagt þér hug minn, og vona að þú skiljir livað eg er
að fara. Eg trevsti því að þú, sem þekkir levndardóm
hins Mikla Eina, munir telja skvldu þína að gera
það sem rétt er.“
En um nóttina áður en leiðangurinn átti að leggja
á stað, og allt var reiðubúið, varð Temúdjin enn ekki
svefnsamt, og þegar skammt lifði nætur vakti hann
tjaldþjón sinn og skipaði honmn að kalla ráðgjafann
Han-Ló á sinn fund.
„Han-Ló,“ sagði kaninn þurrum rómi i fvrstu skímu
aftureldingarinnar. „Eg hef lievrt að i borginni Kinsæ
i nánd Sjan-Tungs séu fegurstar hórur i ríki stórkans-
ins. Taktu fimmtíu úlfalda og fimmtíu hesta i viðhót
og færðu mér eina tvlft af þeim.“
Han-Ló lagði af stað i bitið með lest sína.
Rúmu hálfu öðru ári síðar kom hraðhoði á fund
stórkansins og færði honum svo látandi bréf:
„Sing-Sing-Hó, ættaður frá Ya-Ó-En, hneigður fyrir hið
Eina, hefur nýlega tekið við allra-hæstri fyrirskipan úr
fjarska. Ég hlýt að játa fákunnáttu mína í öllum fræði-
greinum, og mér hefur ekki lieldur tekizt að grann-
skoða hið Eina. Og þótt frægð mín hafi borizt um mörg
konungsriki stend ég ekki framar neinum og þekki ekki