Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1954, Side 23

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1954, Side 23
HEIMA OG HEIMAN 13 þykir þá ekki manneldi í honum leingur (— fisk á reyndar að berja eftir þessari fornu skothendu fiskakarla: Berðu mig að utan og attan, þá skal ég ekki vera þér erfiður í hnakkann.) Þetta hafa sem sagt allir íslendíngar vitað síðan land bygðist. Altíeinu er vaxin upp kynslóð, sem að vísu heldur áfram að herða skreið, en hef- ur ekki leingur hugmynd um hvernig á að matreiða hana. Fiskurinn er barinn laungu áður en ætlast er til að hans sé neytt, og þegar búið er að berja hann í mél og mask er hann vafður gagnsæum sellófanumbúðum og geymdur vikum eða mánuðum saman í upphitaðri verslunarbúð, og jafnvel látin skína á hann sól. Þegar hann er borinn á borð er lítil matar- furða í honum leingur, hann er einna áþekkastur uppþornaðri fúaspýtu molnaðri, vottar ekki fyrir fisklykt af honum, því síður fiskbragði, að- eins einhverri tegund ólyktar og óbragðs; slík vara er í hæsta lagi elds- matur. Svona aflagishætti svipar einna helst til þess að menn vöknuðu altí- einu upp við það einn morgun að þeir kynnu ekki leingur að fara í sokk- ana eða binda á sig skóna. Æfintýri frá blómaskeiði kalda stríðsins. Þeim sem ferðast hefur um Vesturevrópu fyrir nokkrum árum, og aft- ur nú, leynist ekki hver breytíng er orðin á andrúmslofti. Stríðsæsínga- menn eiga bersýnilega mjög erfitt uppdráttar sem stendur; þótt síaukn- um fjárfúlgum sé til kostað vestanum haf að efla stríðsboðskapinn og reyna að halda við kalda stríðinu, þá er sem stríðsöflin einángrist æ meir með hverjum degi sem líður. Fyrir nokkrum árum réðu stríðsæsíngamenn lögum og lofum um alla Evrópu, þeir höfðu grafið um sig með fjárburði í flestum alþíngum álf- unnar og furðu mörgum opinberum stofnunum, jafnvel í innanhéraðs- stjórnum víða um lönd. Þeim hafði í fyrstu lotu tekist að hræða evrópu- menn með aðferðum hins sálræna stríðs sem þeir nefndu svo; um tíma hafði þeim tekist að gera fólk svo hrætt, að þeir töldu sig ekki leingur þurfa að virða nein takmörk skynsemi eða velsæmis. Sálfræðileg þekk- íng var hinsvegar slík í miðstöðvum stríðsáróðursins, að frumkvöðl-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.