Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1954, Page 41

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1954, Page 41
UM GARCÍA LORCA 31 ÞjóðkvæSi Leikbrúður „Ef til vill á engin þjóð annan eins þjóðkvæðasjóð og spánverjar,“ sagði fremsti þjóðkvæðasafnari þeirra á 19. öld, Lajuente y Alcántara, og öllum heimildum, sem ég hef rekizt á, ber saman um, að þar sé um óvenju auðugan garð að gresja. Anna Maria Roos segir í bók sinni „Ur Spaniens diktning“: „í einu tilliti eru spænsk þjóðkvæði frábrugðin því, sem þekkist í öðrum evrópulöndum: þau eru ekki safn steingervinga, heldur jurtagarður í góðri rækt; kvæðin lifa ekki aðeins á vörum fólksins, heldur fjölgar þeim án afláts, af því að alltaf er verið að yrkja til viðbótar. I Andalúsíu, mestu söngvabyggð Spánar, er enn í dag sungið við gítar á öllum samkomum alþýðu -— í brullaupsveizlum, skírnarveizlum, á dansleikjum — og margar af vísunum eru ortar í tilefni þessa ákveðna samkvæmis. Flestar þeirra hljóta auðvitað hægt andlát strax eftir fæð- inguna, en beztu vísurnar — þær sem af bera að hnyttni, Ijóðrænni feg- urð og tilfinningu — ná skjótum vinsældum og berast sveit úr sveit.“ í þessu umhverfi dvaldist García Lorca öll sín æskuár fram til tvítugs, og úr þessum jarðvegi eru öll helztu skáldverk hans sprottin. Federico hélt tryggð við hugfang sitt, leiklistina, einnig eftir að hann kom til Granada. Fyrsta leikfang, sem hann keypti sér fyrir eigið fé, var smáleiksvið til heimanota, og segist Francisco svo frá, að Federico hafi brotið upp sparibaukinn sinn til að ná í peninga fyrir „fasteigninni". Um sama leyti byrjaði hann einnig að nota leikbrúður, og með þessu móti kynntist hann helztu lögmálum leiksviðsins þegar á barnsaldri. Leikhús höfðu verið starfrækt reglulega í Granada í rúmar þrjár aldir, og stóð þvi leikmenning borgarinnar á gömlum merg. Systkinin fóru mjög oft í leikhús með foreldrum sínum, og þar sá Federico barnaleiki sína leikna í alvöru af fullorðnu fólki, sem náð hafði listtökum á íþrótt- inni. Leikrit García Lorca bera það líka með sér, að hann þekkti tækni leikaranna, lögmál sviðsins og möguleika leikhússins alla út í æsar, svo að hann gat „leikið á Ieikhúsið“ af sama öryggi og snjallasti fiðlari á fiðlu sína. Athyglisvert er, að fyrri leikrit hans eru flest brúðuleikrit, mjög færð í stílinn og táknræn, en hin síðari ætluð fyrir venjuleg leikhús og raunsærri; sem sagt sama röðin og á bernskukynnum hans af leiklist- inni. Er þetta ekki eina dæmið um „hreinar Iínur“ í lifi hans og list, held- ur er eins og hann fylgi alltaf „beinni braut“ og geti ekki farið út af
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.