Tímarit Máls og menningar - 01.09.1954, Page 5

HANNES PÉTURSSON:
Tvö kvæði
AXLAR-BJÖRN
Hann rís við dogg og rýnir lengi fram
að rekkju gestsins dimma óttustund:
Nei ekki, nú skal þyrma loks og þó
ég þungum huga vaki
skal öx mín hvergi ötuð blóði í nótt.
Hann leggst á ný til svefns. I súð og vegg
og svörtum skuggafyllum allt í kring
býr nálægð gestsins, rænir allri eirð
öflug og sterk unz líkt og krumla fast
um kverkar taki
þá rís hann upp og gengur þvert um gólf
og gest til bana heggur, fálmar hratt
um flet og mann og finnur vænan sjóð,
felur öxi á ný að hurðarbaki,
leggst í rekkju, fellur fast í svefn
við flæsuvind á lágu gisnu þaki.