Tímarit Máls og menningar - 01.09.1954, Blaðsíða 28

138
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
VIÐ VORUM TVÖ
Þessar vísur útrauluðust á göngu einhverntíma á árunum 1939 til
1941. Göngustaður gleymdur.
Gekk ég einn á heiði há.
Hafði ég af því gaman.
Unga meyju eg þar sá.
Ein í grænni brekku lá.
Við vorum tvö á heiði há.
Höfðum af því gaman.
Kvaddi ég mey á heiði há.
Hún var rjóð í framan.
Sagði ég þá við silkigná:
„Svona er lífiÖ jörðu á.“
Hún varð ein á heiði há.
Horfið allt vort gaman.
í LEIT AÐ SANNLEIKANS BÍL
Rímað austur undir Eyjafjöllum 7. júní 1949, í áætlunarbíl austan úr
Vík. Lag kompóneraö við um leið. Sólskin var á og blíða. Mjög íhugun-
arvert.
Hér er sumar á fjöllum og sólskin í bæ.
Hér er salerni’ í nýtízku stíl.
En þó liggja hér fallnir sem langsoltið hræ
þeir, sem leituðu’ að sannleikans bíl.
HÚS OG BÁTUR
Rímarinn skrifar þessi gönguljóð sín nálega aldrei. Fyrir því man
hann ekki, hvort þetta var voriö 1946 eða 1947. En þá var það einn
morgun milli klukkan 10 og 11, að hann var staddur í Skjólunum svo
nefndu á sinni heilsuverndargöngu. Skáldlegri var nú staðurinn ekki.
En það var mjög hlýtt í lofti og sólskin öðru hverju.