Tímarit Máls og menningar - 01.09.1954, Page 33

RAULAÐ VIÐ SJÁLFAN SIG
143
Dálítið í djúpheimi,
sem Darwin enginn reit.
Enginn veit um manninn,
sem einn bjó í dal.
Enginn veit um meyjuna,
sem mansalinn stal.
Enginn veit hver etur
óborinn hval.
Enginn veit um hestinn,
sem úti fraus á hól.
Enginn veit um lambið,
sem aldrei komst í skjól.
Enginn veit, hver lifir
önnur brandajól.
Enginn veit um blómið,
sem í brekkunni dó.
Enginn veit um stráið,
er stórbóndinn hjó.
Enginn þekkir lífið,
er lifir í djúpum sjó.
Enginn veit um steininn,
er stóð hér eina tíð.
Enginn veit um lindina,
sem leið hér tær og blíð.
Enginn veit, nær ástin
snýst upp í högg og níð.
Enginn veit, hvað lífsbaráttan
ýmsum er hörð.
Enginn þekkir lengur
Guðs útvöldu hjörð.
Enginn veit, hvað skapast
eftir þessa jörð.