Tímarit Máls og menningar - 01.09.1954, Qupperneq 40

JÓNAS ÁRNASON:
Þrír á báti
„Móri er kominn í mótorinn,“ sagði Pétur Hoffmann Salómonsson.
Hann stóð við trillu sína vestur í Selsvör klæddur háum gúmmístígvél-
um og hafði brett upp. Þetta var á tíunda tímanum hinn 16. júlí að
morgni, léttskýjað loft og logn á sjó. Pétur var að fara út að vitja um
hrognkelsanet og hafði boðið mér með. Hann ætlaði líka að leggja nýja
trossu sem komin var um borð í bátinn. En áður en ýtt yrði fram vildi
hann prófa vélina, og hún fékkst sem sé ekki til að fara í gang.
„Já, um það er engum blöðum að fletta,“ sagði Pétur, „Móri er kom-
inn í mótorinn; og ekki aldeilis í göfugum tilgangi, enda hefur hann
alltaf verið á móti nýsköpuninni. Kann þó vera að hann hafi ekki sjálfur
átt frumkvæðið að þessu.“
Uppi á klöppunum sunnanmegin vararinnar stóð maður í svörtum
jakka og gerði að grásleppu. Pétur kallaði til hans:
„Þú munt þykjast öruggur um að verða mér meiri í afla á þessum
hlíða degi, er þú hefur sent einkavin þinn og bátsfélaga í mótor minn og
lætur hann mynda þar bensínstíflu. Þó er hitt líklegra að fjándi þessi
óski þess áður en lýkur að hann hefði aldrei gletzt við Pétur Salómons-
son.“
En maðurinn lét sem hann heyrði þetta ekki.
„Hann sér ofsjónum yfir aflasæld minni,“ sagði Pétur við mig, en þó
svo hátt að vel hlaut að heyrast þangað sem maðurinn stóð. „Þetta er
fiskifæla og illviðrakráka. Reyndar hefur honum tekizt að urga upp
nokkrum lónakútum og fáeinum grásleppuræflum, en það var ekki fyrr
en hann hafði gert samning við ónefndan aðila og selt honum sál sína,
þú skilur. Enda sérðu að hann snýr grásleppunni öfugt og flakar hana
ranghendis.11 — Og nú tók ég eftir því að maðurinn hlaut að vera örv-
hentur, því að hann beitti hnífnum með vinstri hendi.