Tímarit Máls og menningar - 01.09.1954, Síða 54

164
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
— Einmitt það. Þá ætti ég að hafa heyrt hennar getið. Hún hefur í
öllu falli ekki sýnt sig hérna í Betlehem. Humm. Haldið þið, að hún boði
einhvern ófarnað? Þetta eru erfiðir tímar, það má nú segja. Verðlagið
stígur og stígur. — En ef hún boðar fæðingu mikils konungs, þá er hans
sennilega að leita í Rómaborg — en það er þá tæplega keisarinn, sem er
faðir hans, ef það er satt, sem Rómverji nokkur sagði mér í fyrra, hí, hí.
Aftur tók einn þremenninganna til máls:
— Sá, sem við erum að leita að, hann er enginn venjulegur konungur.
Hann á að færa öllum heimi ljós og fögnuð.
Annar þremenninganna hélt áfram:
-—- Nýr morgunljómi skal renna yfir jörðina. Með honum á hin nýja
öld að rísa.
Og sá þriðji bætti við:
— Sorgir og þrautir munu hverfa, hann mun birta okkur nýjan him-
in og nýja jörð, allir hlutir skulu metnir nýju mati, kveinstafir og kvala-
óp skulu hljóðna. Segðu okkur nú satt — hefur þú ekki séð stjörn-
una?
Nú var gestgjafinn orðinn viss í sinni sök, það voru þrír vitfirringar,
sem hann átti skipti við. Innra með sér fann hann til lotningarkenndrar
meðaumkunar, en jafnframt ákvað hann með sjálfum sér að taka af
þeim tvöfalda borgun.
— Já, jú, ja-há, muldraði hann og gaf matborðinu hornauga. Matur-
inn var tilbúinn, og hann bauð gestunum að setjast að snæðingi.
Þeir mötuðust þegjandi, mæddir og hnuggnir. Það sama upp aftur og
aftur. Hvenær myndu þeir vitkast? Enn á ný höfðu þeir vogað að ala
með sér veika von um, að þrá þeirra fyndi endurhljóm, og enn á ný
höfðu þeir hrópað út í auðn og tóm. Kuldi og kæruleysi, myrkur og
þögn á alla vegu.
Gestgjafinn skokkaði fram og aftur. Hann varð meir og meir upprif-
inn. Af þessum gestum vildi hann ekki missa fyrir nokkurn mun, ekki þó
honum væru boðnir tuttugu silfurpeningar. Hann skyldi hafa það upp
úr þeim og meira til, um það er lyki.
Hann nálgaðist gestina og kom með nýja tillögu, það myndi verða
einhver ráð með húsaskjól. Hann ætlaði að vekja konu sína og láta þá
fá hjónaherbergið til umráða. Hann og konan gátu sem bezt legið í fjár-
húsinu í nótt. Fjölskylda sú, er hélt þar til, yrði að hírast undir beru lofti