Tímarit Máls og menningar - 01.09.1954, Side 79

HELGI J. HALLDÓRSSON :
Nokkur orð
um ljóð Kristjáns frá Djúpalæk
Frá því Krístján Einarsson jrá Djúpalœk kvaddi sér fyrst hljóðs á skáldaþingí
með ljóðabók sinni, Frá nyrztu ströndum (1943), eru liðin rúm tíu ár, og ljóðabæk-
ur hans eru orðnar fimm. Eg þekki ekki ævisögu Kristjáns, en heitin á ljóðabókum
hans gefa að nokkru til kynna þróunarsögu Ijóða hans.
Fyrsta ljóðabókin, Frá nyrztu ströndum, segir nokkuð frá uppruna Kristjáns og
lýsir þeim jarðvegi, sem fyrstu Ijóð hans eru sprottin úr. Fyrsta kvæði bókarinnar
byrjar svo:
Á þrályndrar Austf jarðaþokunnar nyrztu mörkum,
hvar þagnar ei brimsins gnýr og sjaldan er rótt,
svo óralangt fjarri furuskógum og björkum
ég fæddist einn dag og var skírður um miðja nótt.
Og tvær síðustu ljóðlínurnar eru þannig:
Frá nyrztu ströndum landsins er líf mitt runnið
og ljóð minnar bernsku flest eru helguð þeim.
Eins og segir í þessu kvæði, eru ljóðin í þessari fyrstu bók flest lielguð bernsku-
byggð Kristjáns, Langanesströndum austan við Gunnólfsvík. Þau eru daglegt líf og
starf í sveit við sjó, raunsæ en þó blandin sveitarómantík, víða kjarnyrt og vel
kveðin:
og úthafsins djásnum barg ég með barnsins höndu
úr bylgjunnar hrammi, kuðung og öðuskel.
Þetta er góð byrjendabók full að fyrirheitum. I henni örlar strax á þeirri skap-
festu, sem síðar verður svo ríkt einkenni í ljóðagerð skáldsins.
Þegar næsta Ijóðabók, Villtur vegar, kemur út 1945, hefur útþráin gripið Krist-
ján. Hann hefur kvatt bernskubyggð sína og flutzt á ókunnar slóðir, en bann er hálf
rótlaus, einmana og bölsýnn. Kvæði samnefnt bókinni túlkar vel þessar tilfinningar,
einnig kvæðin, Vor bernskudraumur og Tveir guSir. I lok kvæðisins, Tveir guSir,