Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.07.1957, Side 93

Tímarit Máls og menningar - 01.07.1957, Side 93
NOKKUR BROT ÚR ÓBUNDNU MÁLI afli sem gamansemin boðar komu hennar. Þessi öld líkist í þessu efni þeim börnum sínum meðal Frakka, sem skrifuðu ákaflega léttúðugar bækur, en gátu samt verið strangir og alvarlegir, er á strangleik og al- vöru þurfti að halda, — og börðust fyrir frelsið með hugrekki og fórnar- lund píslarvottanna, en voru að öðru leyti mjög lauslátir og skrifuðu ósið- legar bækur, og voru því miður trú- lausir. Rétt eins og frelsið væri ekki alveg eins góð trú og hver önnur. Þar sem frelsið er trú vor, þá getum vér mælt lösturum þess í sama mæli og kallað þá lausunga og guðníðinga. Já, — frelsið er ný trú, trú vorrar aldar. Og enda þótt Kristur sé ekki guð þessarar trúar, þá er hann þó æðstiprestur hennar, og nafn hans ljómar í hjörtum lærisveinanna. En Frakkar eru hin útvalda þjóð hinnar nýju trúar, á þeirra tungu eru fyrstu guðspjöll og kenningar hennar skráð, París er hin nýja Jerúsalem, og Rín er Jórdanfljótið, er skilur fyrirheitna landið frá landi Fíliste- anna.“ Englische Fragmente, 1828/29. „. . . Án þess að vita hvernig á því stóð, þá var ég allt í einu kominn á jijóðveginn til Havre og á undan mér óku hægt hlassháir stórir bænda- vagnar, hlaðnir allskonar skrínum og kistum, fornfrankverskum hús- gögnum, konum og börnum. Karl- mennirnir gengu, og mig furðaði stórlega, er ég heyrði þá tala — þeir töluðu þýzku með sváfnesku tungu- taki. Ég skildi skjótt, að þetta fólk var útflytjendur og þegar ég athug- aði þá nánar þyrmdi með öllu yfir mig, svo að ég hafði aldrei fyrr á ævi minni kennt slíks, allt blóð í mér flæddi inn í hjartahólfin og þrýsti svo á rifbeinin eins og Jiað ætlaði að streyma út úr brjóstinu á mér og ég stóð á öndinni. Já, það var föðurlandið sjálft, sem mætti mér hér á förnum vegi, á þessum vögnum sat hið ljóshærða Þýzka- land, bláeygt og alvarlegt, trúnaðar- traust og feimni í andlitinu og í munnvikjunum, þessi hálfvesældar- lega fákænska, sem mér hafði forð- um bæði leiðzt og gramizt, en vakti nú hjá mér klökkva — því jjótt ég hefði í oflæti og kátínu æsku minnar oft og tíðum húðstrýkt andhælishátt- inn og broddborgaraskapinn í heimahögum mínum, jiótt ég hefði háð marga fjölskyldurimmuna við hið heimasæla, blíðholda og sporlata föðurland, svo sem að sjálfsögðu getur komið fyrir á stóru heimili, þá var jietta allt nú með öllu gleymt, er ég sá .föðurlandið fyrir mér í eymd, í útlegð, í vesöld. Mér þótti allt í einu vænt um bresti þess, ég sættist jafnvel heilum sáttum við útúrboru- hátt þess, og ég tók fast í hönd þess, 171
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.