Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.07.1957, Page 93

Tímarit Máls og menningar - 01.07.1957, Page 93
NOKKUR BROT ÚR ÓBUNDNU MÁLI afli sem gamansemin boðar komu hennar. Þessi öld líkist í þessu efni þeim börnum sínum meðal Frakka, sem skrifuðu ákaflega léttúðugar bækur, en gátu samt verið strangir og alvarlegir, er á strangleik og al- vöru þurfti að halda, — og börðust fyrir frelsið með hugrekki og fórnar- lund píslarvottanna, en voru að öðru leyti mjög lauslátir og skrifuðu ósið- legar bækur, og voru því miður trú- lausir. Rétt eins og frelsið væri ekki alveg eins góð trú og hver önnur. Þar sem frelsið er trú vor, þá getum vér mælt lösturum þess í sama mæli og kallað þá lausunga og guðníðinga. Já, — frelsið er ný trú, trú vorrar aldar. Og enda þótt Kristur sé ekki guð þessarar trúar, þá er hann þó æðstiprestur hennar, og nafn hans ljómar í hjörtum lærisveinanna. En Frakkar eru hin útvalda þjóð hinnar nýju trúar, á þeirra tungu eru fyrstu guðspjöll og kenningar hennar skráð, París er hin nýja Jerúsalem, og Rín er Jórdanfljótið, er skilur fyrirheitna landið frá landi Fíliste- anna.“ Englische Fragmente, 1828/29. „. . . Án þess að vita hvernig á því stóð, þá var ég allt í einu kominn á jijóðveginn til Havre og á undan mér óku hægt hlassháir stórir bænda- vagnar, hlaðnir allskonar skrínum og kistum, fornfrankverskum hús- gögnum, konum og börnum. Karl- mennirnir gengu, og mig furðaði stórlega, er ég heyrði þá tala — þeir töluðu þýzku með sváfnesku tungu- taki. Ég skildi skjótt, að þetta fólk var útflytjendur og þegar ég athug- aði þá nánar þyrmdi með öllu yfir mig, svo að ég hafði aldrei fyrr á ævi minni kennt slíks, allt blóð í mér flæddi inn í hjartahólfin og þrýsti svo á rifbeinin eins og Jiað ætlaði að streyma út úr brjóstinu á mér og ég stóð á öndinni. Já, það var föðurlandið sjálft, sem mætti mér hér á förnum vegi, á þessum vögnum sat hið ljóshærða Þýzka- land, bláeygt og alvarlegt, trúnaðar- traust og feimni í andlitinu og í munnvikjunum, þessi hálfvesældar- lega fákænska, sem mér hafði forð- um bæði leiðzt og gramizt, en vakti nú hjá mér klökkva — því jjótt ég hefði í oflæti og kátínu æsku minnar oft og tíðum húðstrýkt andhælishátt- inn og broddborgaraskapinn í heimahögum mínum, jiótt ég hefði háð marga fjölskyldurimmuna við hið heimasæla, blíðholda og sporlata föðurland, svo sem að sjálfsögðu getur komið fyrir á stóru heimili, þá var jietta allt nú með öllu gleymt, er ég sá .föðurlandið fyrir mér í eymd, í útlegð, í vesöld. Mér þótti allt í einu vænt um bresti þess, ég sættist jafnvel heilum sáttum við útúrboru- hátt þess, og ég tók fast í hönd þess, 171
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.