Tímarit Máls og menningar - 01.05.1958, Page 25

VIÐ VATNIÐ
Kasta auði þínum frá þér
hinni afblásnu krónu blómsins
óskablómsins er forðum þú last
við djúpt bergvatn
undir bröttu fjalli
þar sem víðáttan göfug
og blár endalaus himinn
struku blæ sínum vanga þinn
og önduðu
mjúkri hringing klukkna sinna
inní sál þína og sögðu
lítill
lítill minn
Vinning þinn léztu liggja
eins og þig óraði fyrir
gleymsku eilífðanna
hringrás aldanna
þar sem lífshafið rís og hrynur
rís og hrynur
rís
og hrynur inní þögn allra þagna
127