Tímarit Máls og menningar - 01.05.1958, Side 41

TVÆR TILRAUNIR
II
Æ, nú koma þeir,
ferjumenn dauðans yfir lygnu vatns.
Af árablöðunum drýpur slýjugróður.
Þeir koma hljóðir á sinni ókunnu ferð,
áratök þeirra verða ekki greind í kyrrðinni.
Ó, nú er söngur fossins þagnaður,
engin á, ekkert hljóð, enginn lækur
sem hríslast um nakinn stein
eða fiskur í djúpi.
Aðeins þöglar árar í takt,
aðeins þöglir samstilltir menn,
aðeins þögult tungl og skuggi
af dánu blaki fugls sem skyggir vatn.
Æ, nú koma þeir blakandi árum
eins og dauðinn vængjum sínum,
koma yfir flötinn með dökkt sár
í slýjugróðri vatns. Og þú ert
litinn auga dauðans.
143