Tímarit Máls og menningar - 01.07.1964, Qupperneq 20

Steinar Sigurjónsson
Fundað í þágu guðs vors lands
ÞEGAR hann mætti til fundarins voru hinir komnir, og ekki mátti tæp-
ara standa því klukkuna vantaði þrjár minútur í tvö. Hann afklædd-
ist frakkanum með liðlegum tilburðum og hengdi hann á snagann sinn.
Svo strauk hann mjúkri hendi niður með honum til að slétta úr krumpum
og greip tveimur fíngrum um hár sem loddu við kragann. Að því búnu gekk
hann að speglinum og strauk sér um hvirfilinn með berum höndum. Þar eð
hann var hvirfilsköllóttur með lítið fíngert hár í vöngum þurfti hann ekki
að nota greiðu. I þess stað hafði hann vanið sig á að strjúka það vandlega
með lófum; en hann gætti þess jafnan að vera hreinn þegar hann strauk það,
og sú vissa dró síður en svo úr þeirri vellíðan sem hann fann til þegar
hann fór höndum um höfuð sér.
Hvað er þetta! Alls staðar hár!
Hann greip enn eitt hár af jakkalafinu. Jæjaþá, hugsaði hann og sá, einni
og hálfri mínútu fyrir tvö, að hann var fullsnyrtur. Þess vegna gekk hann
inn til félaga sinna. Hann var jafnan í vel burstuðum skóm og tók sér stöðu
við borðið.
Góðan daginn.
Og nú stóð hann kyrr við stólinn sinn og studdi hendi við bak hans. Það
var ekkert út á hann hægt að setja og hann gat beðið þess í ró og næði að
eitthvað skipaðist af tali samstarfsmanna hans.
Já, góðan daginn Jón, góðan daginn, sagði formaður. Hann stóð út við
glugga með þumalfingur hvorrar handar í vestisvösunum. Hann var með
tvo sj álfblekúnga og einn skrúfblýant. En félagar hans stóðu hver og einn
við þá stóla sem þeim voru ætlaðir, viðbúnir að setjast þegar Jóni þóknaðist
að tekið yrði til starfa.
Fagurt veður í dag, sagði Jón.
Já, ljómandi veður.
Að vísu ekki þurrt, en eigi að síður ... Mér finnst bærinn jafnan við-
kunnanlegur eftir að rignt hefur. Allt verður svo hreint og tært.
Að þessu búnu horfðu hinir til gluggans og þá lángaði ekki að taka til
starfa, og Jón sá að formaður stóð kyrr við gluggann. Og nú horfði Jón
130