Tímarit Máls og menningar - 01.07.1964, Qupperneq 97

Benediktssonar, var þar tvímælalaust
merkasti dagskrárliðurinn. Sagði hann
meðal annars, að sú staðreynd, að þjóðhá-
tíðardagur okkar væri bundinn við afmæl-
isdag ákveðins manns, væri eins konar
staðfesting á þýðingu manngildisins fyrir
frelsi og sjálfstæði þjóðarinnar. Jón Sig-
urðsson hefði að sjálfsögðu verið háður
mannlegum breyzkleika, en hœjni hans til
að laða menn tti fylgis við sig, ásamt öðr-
um góðum eiginleikum hejði gert hann að
mihtimenni. Hann hefði aldrei látið neitt
kenningakerfi verða sér fjötur um fót,
enda hefði honum verið ljóst, að frelsi og
þekking væru forsenda og driffjöður allra
framfara. Forsætisráðherra sagði, að menn
yrðu að hafa frelsi til að Ieita þekkingar
og notfæra sér hana og þekkingu, til að
njóta frelsisins. Hann sagði, að frelsinu
hefði verið ógnað nú á dögum af ofurveldi
postula vanþekkingarinnar, sem einir
hefðu þótzt allt vita, en frjálshuga menn
vissu, að engum einum væri allt gefið ...
Ojt hejur jyrri jorsœtisráðherrum okkar
mœlzt vel i rœðum sinum 17. júní, en ekki
minnist ég þess að haja heyrt við það tœki-
jœri rœðu, sem höfðaði á eindregnari hátt
tti ábyrgðarttifinningar, hógvœrðar og for-
sjálni manna en þessi rœða Bjarna Bene-
diktssonar.
Á eftir ræðu forsætisráðherra var leikið
„Island ögrum skorið". Um kvöldið flutti
Geir Hallgrímsson, borgarstjóri, stutta
ræðu af Arnarhóli. Hann minnti meðal
annars á, að 20 ár væru ekki langur tími í
sögu þjóðar. Mætti í því sambandi minn-
ast þess, að þjóðveldið foma hefði staðið
332 ár. Hann sagði, að sumum mönnum
fyndist allt leiðinlegt og fánýtt og þætti
sem engir hugsuðu, utan þeir sjálfir. Stöku
sinnum kæmu þessir nöldurseggir ein-
hverju jákvæðu til leiðar, en oftast bæri
þetta þó einungis vitni um, að nöldrarinn
gerði meiri kröfur til annarra en sjálfs sín.
Ú rklippur
Borgarstjóri sagði, að verkefni hlöstu
hvarvetna við. Einstaklingurinn þyrfti ekki
að hverfa í fjöldann eins og raunin væri á
hjá ýmsum fjölmennari þjóðum. Ilann
hvatti menn til að sýna aðgát. Velmegun-
in mætti ekki verða til þess, að menn
drægju úr árvekni sinni, þeirri árvekni sem
erfið kjör knýja menn fremur til að við-
hafa. 1 heild var rœða borgarstjóra ágœt
hugvekja.
Meðal annars efnis, 17. júní, má nefna
snjallt ávarp og kveðju sem Dr. Richard
Beck flutti frá Vestur-íslendingum.
Dagskrá Útvarpsins var öU mjög jjöl-
breytt og viðamikil 17. júní, og ánægjulegt
að fylgjast með henni.
Á fimmtudagskvöld las Jón Óskar rit-
höfundur, kafla úr ferðabók sinni: „Páfinn
situr enn í Róm“, en það' var sú bók, sem
a.m. k. einn starfsbróðir Jóns ásakaði hann
um að hafa skrifað í þeim tilgangi að
hreppa skáldalaun. Skritið að skamma
mann fyrir að reyna að vinna jyrir mat
sínum með heiðarlegum hœtti ...
Sennilega er rétt hjá útvarpinu, að hafa
stutt, létt leikrit á laugardagskvöldum,
fremur en tveggja til þriggja tíma leikrit,
allþung í vöfum. Útvarpshlustendum veitir
ckkert aj að já að slaka á heilavöðvunum
eitt kvöld í viku.
* * *
Einhvernveginn jór það svo að tuttugu
ára ajmæli lýðveldisins leið hjá án þess að
hafa i jör með sér neina þjóðlega vakn-
ingu. Landsjeðrunum varð ekki einusinni
að vegi að sýna almenningi þau stoltu aj-
rek sín á liðnum tuttugu árum sem gætu
bent tti þeirra stórverka sem þeir mundu
koma til leiðar á nœstu áratugum. Það er
helzt Bjarni Ben. sem er öðruhverju síðan
17. júní að hæla sér aj því að hafa útveg-
207