Tímarit Máls og menningar - 01.04.1970, Blaðsíða 58

Tímarit Máls og menningaf
Ef sviðiff væri stærra gæti píanóleikarinn spilað. Þá mætti dansa ballet.
Og því ekki það? Diskunum kæmi það ekki við. Ekki ryksugunni. Sízt fólk-
inu. Fólkið heitir fjölskylda og það er bundið saman í ólögulegt knippi.
Þetta knippi er þrír krakkar og einn maður. Krakkarnir eins og folöld. Mað-
urinn líkist náhveli. Hvernig skyldi náhveli líta út? Eitthvað stórt, gróft,
hrikalegt. Heimskt.
011 með ýsuaugu. Öll með munninn fullan af orðum. Litlum, litlausum
orðum. Skoðanir. Viðhorf. Orðin dynja á veggjunum eins og grjót. Kastast
fram og aftur í tilgangsleysi, rekast hvert á annað, týnast.
Köflótti kjóllinn hlustar ekki en heyrir þó. Hávaði. Sjóða, hræra, þrífa
til. Hendurnar. Nú verða sagðar fréttir. Köflótti kjóllinn staldrar við, hún
reynir að ná andanum. Skómir bíða kyrrir.
Náhvelið slær á lærið og segir merkileg orð. Það sama og í gær og í
fyrradag. Sá köflótti réttir hendurnar út úr ermunum og þær afgreiða mat-
inn. Borðið. Fjölskyldan. Kámugir diskar. Fréttir. Tilkynningar. Hádegi?
Nei, kvöld.
Ef kjóllinn ætti sér svolítið afhýsi með glerlausum glugga. Bekk til að
liggja á eða grasflöt og himin yfir. Eða pappírskörfu til að kasta upp í.
Hversvegna? Hver hefur það svo sem betra en hún í köflótta kjólnum?
Fáir eiga betri daga. En nætur? Fáir eiga betri nætur. Ef rándýrið sefur.
Rándýrið sefur mjög, mjög laust. Það andar í myrkrinu þungum heitum
andardrætti. Gott meðan það vekur engan. Klærnar eru beittar og tennumar
hvassar.
Sunnudagar, óteljandi sunnudagar. Bíllinn er nýr, stór og kreppir fast að
köflótta kjólnum. Kassar með smurðu brauði, gosdrykkir. Knippið fer inn
í bílinn, gleypir náttúrufegurð, þama gengum við, þarna vorum við, og
þarna borðuðum við. Tókum myndir í sólskininu.
Köflótti kjóllinn engist. Allar dyr eru læstar. Innanfrá að vísu, en það
stoðar ekki. Hann kemst ekki út. A hann erindi út núna á friðsælu kvöldinu?
Tæplega. Flóttamannaleiðin liggur ekki hér um.
Andlitið, hvar er andlitið fyrir ofan köflótta kjólinn? Það er spegill á
ganginum. Spegillinn er í gylltum ramma, mannhæðarhár. Eini maðurinn
í húsinu. Fremur vingjamlegur.
Það er ekkert andlit. Stór, brún augu, slikja yfir, huliðshjúpur. Stór
munnur, þyrstur. Myrkur yfir þar sem ennið ætti að vera. Svart myrkur.
Myrkur er betra ef það er hvítt. Það er sjaldan hvítt. Það var það kannski
einu sinni. Fyrir löngu og ef til vill aðeins ímyndun. Það var fyrir löngu,
48