Tímarit Máls og menningar - 01.04.1970, Blaðsíða 34

Tímarit Máls og menningar
guðspjallinu. Alt svona er gott umhugsunarefni á jólum, en þó skal látiö
staðar numið að sinni.
Á jólunum 1969.
EFTIRMÁLI
Mætti ég láta í ljósi þakklæti mitt viff þarni fróffa mann Ólaf Halklórsson handrita-
fræffíng, sem nú einsog stundum áður hefur af góðfýsi farið yfir texta minni og gefið
mér vísbendíngar úr fræðigrein sinni, og vildi ég ekki hafa verið þeirra án.
Sigfús Daðason, ritstjóri þessa tímaTÍts, sem er latínulærður maður og lesinn í latnesk-
um bókmentum klassískum fór yfir próförk af þessari grein, og benti mér á nökkra staði
úr latneskum fomritum þar sem tjáð er ssamskonar hugsun og í Hávamálum, einkum að
því er snertÍT hugmyndina í Deyr fé.
Sigfús hefur orðið við þeirri beiðnd minni að skrifa þessa staði upp og þýða þá:
Nam divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est; virtus clara aeternaque
habetur. (Sallustius, de Conjuratione Catilinae, I.)
(Því að sú frægð sem menn hljóta af auði sínum' og fegurð er hvikul og brotgjöm, en
Ijómi manndáðar þeirra geymist um aldur og ævi.)
Stat sua cuique dies, breve et inreparabile lempus
omnibus est vitae; sed famam extendere factis,
hoc virtutis opus ... (Aen. X, 467—469.)
(Allir menn eiga sér skapadægur, ævin er stutt og verður ekki endurheimt; en að fram-
lengja minninguna með verkum, það kemur í hlut hreystinnar.)
Þegar mér hafði mistekist að ná í rit Ysidorusar hér heima, gerði Jón Helgason mér
þann greiða að skrifa upp umræddan stað í Etymologiae úr eintaki Ámasafns í Khöfn,
auk þess sem hann rendi augum yfir próförk af þessari grein og betmmbætti hjá mér
nokkra staði einsog fyrri daginn, og tjái ég honum guðsást fyrir.
Stafrétt uppskrift Jóns úr Ysidomsi.
Orð Isádori, XIV 8, em þessi:
Fortunatarum insulae vocabulo suo significant omnia ferre bona, quasi felices et beatae
fructuum ubertate. Sua enim aptae natura pretiosarum poma silvamm parturiunt; fortuitis
vitibus iuga collium vestiuntur; ad herbarum vicem messis et holus vulgo est. Vnde
gentilium error et saecularium carmina poetarum propter soli fecunditatem easdem' esse
Faradisum putavemnt.
(Eyar hinna hólpnu benda eftir orðunum til staða sem hafa öll gæði svo sem gróður-
sæld með gnótt blessunarríkra ávaxta. Dýrleg skógarepli klekjast þar út sjálfkrafa af
náttúrunni; sjálfvaxinn vínviður klæðir fellin að ofanverðu; hveiti og kál vex hvar
sem er eins og gras. Af þessu er sprottin sú villa hjá heiðnum mönnnm, og í kvæðum
veraldlegra skálda, þegar þeir halda þær vegna þessarar gróðursældar vera sjálfa Paradís.
Lauslega snarað).
H.L
24