Tímarit Máls og menningar - 01.12.1976, Side 41

Munnhörpuleikarinn
10 Tommi stingur hendi í hægra buxnavasann; tautar: „Góð til átu, sagði
ég... Hann sprettur upp. Hönd hans sekkur dýpra og dýpra: hún
nemur við hné. Hann hugsar: „Skrattinn, lét ég peningana í vit-
lausa vasann!“
Hann snýr vasanum við: botnlaus.
11 Tommi hokir á dívansstokknum í síðum nærbrókum og staglar gatið
á vasanum. Frá herberginu að baki heyrast ókennileg hljóð: „Ubb
... úhú ... ohúbb ...“ Stunur og más. Tommi reisir höfuð og hlust-
ar: „Nýi leigjandinn! “ hugsar hann. „Hvað skyldi hann vera að
jafnhatta?“
12 Málverkið „Gömlu skórnir“ eftir Van Gogh.
Tommi hugsar: „Æ þessi málverk ... svífa fyrir hugarsjónum manns
í tíma og ótíma... Van Gogh, sísoltinn ... hlaupandi með eyrað
af sjálfum sér vafið í prentpappír... Gleðikonan fleygði því frá
sér í göturæsið ... Eg væri margfaldur billjóneri ef ég ætti það...
Uppboð í New York og Washington!"
13 Hans eigin skór á stólnum. Tommi hugsar: „Mínir eru þó heillegir.
... Þarf að busta þá!“
14 Tommi er að ljúka við saumaskapinn. „Úbb, úhú, ohúbb," heyrist að
baki honum. Hann vindur til höfði: „Haltu kjafti! “ hvæsir hann
lágt, bregður tvinnanum milli tanna og bítur frá.
15 Tommi klæðir sig í buxurnar útá gólfi. Hann hugsar: „Og þriðj-
ungur mannkyns gengur berfættur!“
Enn heyrist hinumegin við vegginn: „Úbb, úhú!“ Tommi hvæsir:
„Haltu kjafti! “ Hann tautar önugur og hneppir klaufinni: „Hvar
sem maður kemur verður ekki þverfótað fyrir skóm. Allskonar
skóm... Til hvers vera að mála það sem er stöðugt fyrir augum
manns!“
Hann spyrnir við stólnum: skórnir hrapa niðrá gólf: „Fer bara að
ganga berfætmr einsog hippi. í mótmælaskyni!“
16 Tommi treður hnefa í vasann. Tautar: „Hann svíkur ekki... Hann
svíkur ekki...!“
Hann opnar skáphurð og nær í Melitta-poka sem hann smeygir í
343