Tímarit Máls og menningar - 01.12.1976, Page 45
14
15
1
2
3
4
5
6
7
8
9
Munnhörpuleikarinn
Tommi flýr gægjugatið, slær höndum aftur fyrir bak og stikar um
gólf hamslaus. Hann stígur á bananahýðið og fellur beint á nasirn-
ar... Gæluhljóð handan við þilið.
Tommi sest upp. Blóð fossar úr nefinu. Hann leitar í vösunum að
klút, dregur fram Melitta-pokann og heldur honum fyrir nefið.
Hóstar og ræskir sig.
Litlagrönn hvíar handan við þilið.
NÍU
Bjartur dagur. Tommi gengur léttstígur eftir götustétt. Mikill garða-
gróður. Hann sveiflar göngustafnum: föt hans bursmð, skórnir
glansa, þverslaufan bein. Blóm í hneslunni.
A horni götunnar drepur hann niður stafnum áttavilltur.
Hornhúsið. Trjágöng. Tommi fer að hliðinu til að líta á skiltið. Taut-
ar: „Barðavogur... Það passar!“
Hann sækir bréfmiða í vestisvasann. Les: Barðaú/ið' 8... Það pass-
ar ekki! “
Götuskiltið: BARÐAVOGUR 2.
Tommi tautar: ,,-hlíð: -vogur... Litlu munar en munar samt.“ Hann
setur upp kringlótt stálspangargleraugu, starblínir á skiltið. Tautar:
„Ja, annaðhvort nafnið er vitlaust!“ Hann lítur á miðann: „En
hvort...?“
Á garðstígnum er lítil hnáta í gluggaparís. Hún hættir leiknum og
lítur hortug til Tomma: „Á hvað ertu að glápa?“
Tommi tekur ofan gleraugun: „Þetta er Barðavogur, er það ekki?“
Hnátan bendir: „Sérðu ekki götuskiltið... Ertu ólæs?“ Hún kastar
steini í glugga og hoppar...
Tommi setur upp gleraugun, þrástarir á skiltið: „Vitaskuld." Hann
hlær fálkalega: „Barðavogur! Alveg greinilegt...!“ Snýr sér undan
og les á bréfmiðann; tautar: „Barðahlíð?“ Hláturinn snöggþagnar.
347