Tímarit Máls og menningar - 01.12.1976, Page 57

Munnhörpuleikarinn
2 Tommi situr rotinpúrulegur á sófanum. Rödd Jakobs: „Gott kvöld,
ja nú eru víst komin háttumál!“
3 Tommi klórar sér í hárinu geispandi: „Börnin eru sofnuð.“ Hann
ætlar að standa upp en stígur á spegilbrot; kveinkar sér og sest.
4 Jakob skyggnir flöskuna í Ijósinu: „Ja ég meina: við erum komin
heim!“
5 Tommi skoðar beran fótinn. Það blæðir úr jarkanum. Hann kreistir
út blóð með hægrafót upp á vinstrahné.
6 Jakob skrúfar við sófahornið lok af flöskunni: „Heyrðu, hvað starfar
þú eiginlega?“ Hann fær sér slurk: „Enginn lifir á barnapössun!“
7 Tommi hálfdottar. Hann kreistir blóð úr skeinunni. Lítur upp sljór:
„Ha?“
Jakob: „Það þykir löðurmannlegt í Islendingasögum að passa börn.“
Tommi klæðir sig í sokk: „Já.“
8 Jakob sest á sófaarminn: „Hver ól eiginlega upp börnin í Islendinga-
sögum? Engir sálgæslumenn, engir meinatæknar, engir félagsráð-
gjafar, engir fávitaskólar, engir hugsunarfræðingar, engir frjótækni-
menn.“ Hann brosir og límr sposkur til Tomma: „I mínu presta-
kalli er frjótæknimaðurinn Arni brundur...“
9 Tommi rekur fót í bleiuskóinn og trampar í gólfið: bleiuendar flugs-
ast út af hælnum beggja vegna. Rödd Jakobs: „Og þó urðu til menn;
samanborið við þá erum við skordýr."
10 Jakob fær sér slurk og stendur upp: „Já skordýr, hvað sem rasshandar-
ráðherrann okkar segir. Oll þessi afskiptasemi! ... Menn fá engan
frið til að vera þeir sjálfir... Flögra um ...“
11 Tommi hnýtir reimina á skónum. Hann riðar á brún sófans.
Jakob malar: „Við hjónin hittumst rétt um blánóttina, nóg sem dugir!
... Þrisvar fjórum sinnum á ári skrepp ég heim í prestakallið að
messa, jarða einn eða tvo, skíra tvö til þrjú, ferma þrjú eða fjögur!
Hvaða vinna er það fyrir fullfrískan mann!“ Hann stendur yfir
Tomma einsog predikari: „Eg var að farast úr predíkunarleiða; brá
mér á meiraprófsnámskeið í akstri og keypti mig inn á Hreyfil...
359