Tímarit Máls og menningar - 01.12.1976, Side 60

Tímarit Máls og menningar
NÍTJÁN
1 Guðmundína lokar dyrum: „Hélt nú bara hann atlaði að gista...
Fannstu pestina?“ Hún fer að vöggu.
Jakob situr í sófa; bæði glös: „Hva, vanaleg svitalykt!“
Guðmundína: „Svitalykt!“ Hún tekur sængina frá Litla kút. „Osvikin
hlandlykt!“ Hún dustar sæng: „Æ, nú verð ég að vekja Litla kút
og gefa honum svefntöflu, ella fáum við ekki næturfrið.“
2 Jakob sýpur á glasi: „Hafðu þær tvær!“ Hægrihandar-glasið er tómt,
hann hellir úr því fulla í hið tóma: „Þú gafst manninum engan
mat... Ljóta skömmin!"
„Skiptu þér ekki af því,“ segir Guðmundína og ýtir vöggunni á stað.
3 Jakob hellir aftur úr fulla glasinu í hið tóma. Hann jafnar í glös-
unum af nákvæmni: „Mannkvölin hefur náttla pissað í buxurnar
af hungri!“ Hann ber glösin saman, það er hnífjafnt í þeim: „Einu
sinni jafnaðarmaður, alltaf jafnaðarmaður! “ tautar hann og sýpur
á báðum í senn.
TUTTUGU
1 Tommi röltir niður húströppurnar. Kominn niður staldrar hann við
og lítur til dyra. Hugsar: „Þrjátíuogtvær aðferðir! og ég kann
eina ... Ljótt er það! ... Miklir eru þeir aðferða-tímar! ...
Og ... sú átjánda ... hvernig ætli hún sé nú? ... Ég má víst leita
betur í alfræðibókum ...“ Hann stautar á stað niður götuna: „Þessi
eina sem ég kann er sjálfsagt blóðónýt... Og þó hefur það oft
gengið bössulega að standa uppréttur!“
2 Bakið á Tomma. Á hægri hönd mikill garðagróður. Smámsaman sést
bak hans allt. Við rassinn eru klesstar báðar grímurnar: stráksgríma
Mallýar og Evugríma Guðmundínu ... Og endar bleiunnar slást til,
beggja vegna hæls á hægrafótarskó.
362