Tímarit Máls og menningar - 01.12.1976, Síða 65

Jón Bjarman
Með rifinn sálarhjúp
Yngri bróðir hans bar út blöð. Það var Samvinnublaðið, sem hann bar út.
Hann bar í tvö hverfi, fjöruna og eyrina. Það voru aðrir, sem sáu um
brekkurnar og gilin. Hann var 12 ára og hafði fengið passa um vorið hjá
barnaverndarnefnd um að hann væri orðinn nógu gamall til að bera út
blöð.
Nú var mitt sumar og honum fannst hann vera fær í flestan sjó.
Blöðin komu á kvöldin með sunnanbílnum. Hvert kvöld beið hann
eftir bílnum með öðrum strákum, afgreiðslumanninum og þeim, sem áttu
von á fólkinu sínu að sunnan. Þegar bíllinn kom voru þungir blaða-
pakkarnir bornir inn í skúr og sprett upp með hníf og blöðin talin í
sundur. Margir af lesendum Kaupmannablaðsins komu niður eftir á kvöld-
in að ná í sitt blað. Hin blöðin voru borin út næsta morgun.
Drengurinn fór snemma á fætur til að bera út blöðin. Karlarnir voru
að fara í vinnu þegar hann kom með blöðin að efstu húsunum á eyrinni.
Blaðataskan var þung og stór og skar í öxlina, einkum fyrst á morgnana.
Hann varð að ganga skakkur og halla undir flatt til að ráða við hana.
Karlarnir tóku varla eftir honum. Margir þeirra voru í vatnsbláum
vinnujökkum, hnepptum upp í háls. Þeir héldu á kaffiflösku og bitapakka
í annari hendi og vinnuvettlingum í hinni. Sumir voru syfjulegir í framan
og geispuðu, aðrir voru harðir á svipinn með samanbitnar varir. Drengur-
inn vissi ekki hvert þeir fóru, sumir voru líklegast í bryggjuvinnu, aðrir
í grjótnáminu eða á vélunum. Margir voru einnig í vinnu hjá Kaupfélag-
inu. Hvað þeir gerðu þar vissi drengurinn ekki.
Þegar hann horfði út á lygnan pollinn sá hann nokkra smábáta lóna við
hitt landið. Mennirnir í bátunum höfðu farið enn fyrr ofan en þeir, sem
hann mætti á götunni. Hann reyndi að hugsa um hvernig þeir væru í
framan, mennirnir úti á pollinum, hvort þeir væru að geispa eða bitu
saman vörunum, en hann gat það ekki. Líklegast voru þeir rauðir í framan,
það var það eina, sem honum datt í hug. En hann sá í huganum rauðu
bússumar þeirra og bláu og gráu peysurnar, sem þeir voru í.
367