Tímarit Máls og menningar - 01.12.1976, Qupperneq 68

Tímarit Máls og menningar
urinn hvað Grímur gerði. Konuna sá hann sjaldan. Venjulega lagði hann
blaðið við dyrnar hjá þeim án þess að sjá nokkurn. Stundum heyrði hann
einhvern raula innan við dyrnar, það var raunalegur söngur og erfirt að
greina lagið. Omurinn frá söngnum barst um háaloftið, drengnum fannst
allt raunalegra þegar hann heyrði þennan söng. Eitt sinn þegar drengur-
inn kom á loftið var opið í hálfa gátt inn til þeirra Gríms. Hann heyrði
sönglið í konunni niður á neðri hæðina. Þegar hann kom að dyrunum sá
hann konuna inni í herberginu. Hann hrökk við þegar hann sá hana. Hún
stóð fyrir framan spegil og hélt höndunum upp að hálsinum og sönglaði
lágt. Hann sá á vanga hennar. Hún var ákaflega grönn, klædd í stuttan
eldhússlopp, sem flakaði frá henni. Hann horfði á undirkjólinn, sem lagð-
ist þétt að henni þegar hún lyfti upp höndunum. Hann horfði á ber, hnúf-
ótt hnén og granna fótleggina. Þá þorði hann ekki að standa þarna lengur,
heldur lagði blaðið á gólfið og læddist yfir í vesmrhúsið. Lágt, raunalegt
sönglið fylgdi honum eftir. Honum leið undarlega. Hann vissi, að hann
hafði séð það, sem hann átti ekki að sjá. Hann fann einnig, að það, sem
hann hafði séð, hafði áhrif á hann og þau áhrif skildi hann ekki. Hvers
vegna hafði konan ekki hneppt að sér sloppnum? Hvers vegna sást lagið
á konunni í gegnum kjólinn þegar hún lyfti upp höndunum? Hvers vegna
var hún ekki í sokkum og skóm? Hvers vegna var hann að hugsa um
þetta? Hann skildi ekki þessar kenndir. Þegar hann var háttaður um kvöld-
ið var hann enn að hugsa um konuna. Hann hugsaði um hana og mann-
inn hennar, Grím, með háu kollvikin og pírðu augun. Og svo sofnaði
hann. Næsta morgun mundi hann ekki eftir henni fyr en hann kom niður
í Bráðræði. Ætli ég sjái hana aftur í dag? hugsaði hann. Hann hélt niðri
í sér andanum meðan hann bar blöðin í austurhúsið, en hann heyrði eng-
an raunasöng, bara venjulegt skvaldur, pottaglamur og skerandi konu-
hlátur. A háaloftinu var steinhljóð. Hann læddist um loftið eins og þjófur
þar til hann kom að dyrum Gríms. Hann langaði til að beygja sig niður
og gægjast inn um skráargatið, en stóðst freistinguna. Þess í stað braut
hann saman blaðið og smeygði því á bak við hurðarhúninn, eins og hjá
gamla manninum inni í fjörunni.
Mottan fyrir framan dyrnar inn til Gríms varð brátt áfangastaður á
vegferð hans um bæinn. Ætli verði opið inn á morgun? hugsaði hann.
Hvað er komið yfir mig, hvers vegna hugsa ég svona mikið um þessa
konu? En dyrnar voru alltaf aftur. Stundum heyrði hann að vísu sönglið,
en konuna sá hann ekki. Svo var það, að hann stóðst ekki lengur mátið,
370