Tímarit Máls og menningar - 01.09.1978, Side 97

Ég reyni hvað ég get
varla við að heyra hann segja meir, en þá sagði hann: Fimmtán pikkaði
ég upp í og fjórtán féllu. En þú? Kro kro kro!
Eg veit ekki til að ég hafi drepið nokkurn. Leiðin upp Bánkastræti og
leiðin niður Bánkastræti er ein og sama leiðin. Rúmbur og konur hef ég
reynt að láta ekki hafa áhrif á líf mitt. Ég hef legið og þreyst og gengið
og þreyst, en þótt einhverju auga kynni að vera beint að mér frá öðrum
heimi er ég of sljór til að koma auga á það. Hvort hús eru rétt eða skökk
eða hvort einhver á hóteli er illa haldinn af túnglsýki — slíkt fer fyrir
ofan minn garð og neðan; en í bókagluggum sé ég að útgefendur standa
við bala. Mamma þeirra segir: Bráðum koma blessuð jólin. Ó mamma,
frost er svo kalt! segja þeir. Ekki koma vonda vonda frost!
En dagurinn kemur hver á eftir öðrum. Mönnum er stillt upp á töfl og
felldir frá konum og börnum, eða þeir standa um stund til að belgja dáldið
brjóst sín fyrir sæmilegu lífi og afkomu. Slíkt er að vísu ævintýr, en ég
kemst ekki að þeim orðum sem við eiga og þori ekki að hrauka upp lífi
mínu af ótta við að það hryndi á mig og dræpi mig.
Enga, svaraði ég frænda eins og satt var.
O látt’ekki sona! sagði hann og hló og hrækti í allar áttir. Látt’ekki
sona frændi!
En hvað hafði ég gert af mér sem komið gat honum til að slíta úr mér
orð og smjatta á því eins og ekkert væri til nema kona og rúmba?
O látt’ekki sona! sagði hann enn einu sinni og dró úr sér þúngan hósta,
en þá féll ég í götuna — niðurfallið varla sekúndu frá mér.
En hvað hafði ég gert nema anda og vera til? Ég verð að fara heim
og reyna að hugsa skelfínguna burt frá mér, hugsaði ég, en oft hef ég
ekki megnað að hafast við inni um nætur en farið út og sokkið dýpra
en ég hafði þegar sokkið. Eða hvern í þessum mikla heimi á ég að? Ein-
úngis mömmu. Ég hef beðið hana að koma af himni og vera góð við mig,
og hún hefur komið og horft á mig í myrkrinu við rúm mitt og leitt mig
í bænum og alls konar styrkíngum:
Ég reyni hvað ég get
Ég reyni hvað ég get
að láta ekki orð mín
að láta ekki orð mín
tcela mig inn í skot
tæla mig inn í skot
315