Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.10.1979, Side 36

Tímarit Máls og menningar - 01.10.1979, Side 36
Tímarit Máls og menningar Um leið og ég ýtti frá landi hóf ég að kyrja dauðaljóð mitt - til þess hafði ég fullan rétt. Það var hið ágætasta Ijóð. »Ég er Jón, sonur Jóns,“ söng ég. „Ég er af ætt fjallabúanna. Þeir eru mennirnir. Eg fer um dauðareitina og bíð eigi bana. Ég sæki málminn í dauðareitina og mér verður eigi meint. Ég ferðast eftir guðavegunum og hræðist eigi. Hæ-hó! Ég vann á hlébarðanum, ég vann á hindarkálfinum! Hæ-hó! Ég er kominn til fljótsins mikla, sem enginn maður annar hefur augum litið. Það er bannað að fara í austur, en þangað er ég kominn, bannað að leggja út á fljótið mikla, en þar er ég nú. Opnið hjörm yðar, þér andar, og leggið hlustir við Ijóði mínu. Nú fer ég til bústaðar guðanna og á eigi afturkvæmt. Líkami minn er búinn undir dauðann og limir mínir skjálfa, en hjarta mitt fagnar er ég held til bústaðar guðanna!“ Samt var ég hræddur þegar ég nálgaðist bústað guðanna, lafhræddur. Straumur fljótsins mikla er þungur - hann hrifsaði flekann með höndum sínum. Það voru töfrar, því að sjálft er fljótið breitt og lygnt. Ég fann nálægð illra vætta, þótt á björmm morgni væri. Ég fann þær anda köldu um háls mér og hnakka meðan ég barst óðfluga niður elfina. Aldrei hef ég skynjað einveru sem þá — ég reyndi að hugsa um þekkingu mína, en mér virtist hún safn fánýtra mola. Mátmr þekkingar minnar var þrotinn; mér fannst ég lítill og nakinn eins og ungi, sem er nýskriðinn úr eggi — aleinn úti á fljótinu mikla, þræll guðanna. Innan skamms opnuðust þó augu mín og ég sá. Ég sá til lands á báðar hendur - ég sá að eitt sinn höfðu guðavegir legið yfir fljótið, þótt nú væru þeir brotnir og niður fallnir líkt og brostnar trjágreinar. Þeir vom miklir og stórfenglegir á að líta, en höfðu brotnað - brotnað á dögum brunans mikla, þegar eldi rigndi úr skýjum himinsins. Og straumurinn bar mig nær og nær bústað guðanna, og rústirnar gnæfðu við loft fyrir augum mér. Hætti straumvatna þekki ég eigi - vér erum fjallabúar. Ég reyndi að stýra flekanum með stjaka, en hann snerist í hringi. Ég hélt að fljótið ætlaði sér að bera mig framhjá bústað guðanna og út á vatnið bitra sem munnmælin greina frá. Þá fylltist ég bræði - hjarta mínu óx ásmegin. Ég mælti hárri röddu: „Ég er prestur og sonur prests!“ Guðirnir heyrðu til 282
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.