Tímarit Máls og menningar - 01.10.1979, Síða 59

Títanía og asnahausinn
líkast til eins konar fullnægingu, sett sama andlitið á glæsilegar ungar
stúlkur og viðbjóðslegar gamlar nornir. Allt sem er ógeðfellt í fari þess-
ara dreissugu stelpna opinberast til hlítar í endurtekningu kerlinganna.
Þá fyrst verða þessi sérkenni að ruddalegum, ljótum skepnuskap. Allar
eru teikningar þessar dregnar með sömu mjúku línunum, svo jafnvel
svörtu flekkirnir virðast volgir, gráir, eins og mýs. Því að í rauninni eru
það ekki aðeins karlarnir og gömlu nornirnar sem minna á rottur í útliti,
heldur einnig allar þessar ungu konur, háðskar og hreyfingarlausar, með
konunglegan skækjusvip, holdlegar og brottnumdar í senn.
Konurnar eru háar og grannar; karlarnir litlir, og virðast ekki til ann-
ars duga en að góna snasandi á konurnar: þeir yrðu víst að tylla sér á tá
til að sjá framan í þær. Goya hlýtur að hafa upptendrað teikningar Brunos
Schulz.
Alltaf man ég þær teikningar: litlir svartir menn með stórt höfuð eins
og börn sem þjást af vatnssýki. Þeir eru að skoða af áfergju ilskó á risa-
kvendi, eða smáa fætur hennar. Á teikningum Schulz eru sömu mjúku
línurnar, sami volgi músgráminn og á teikningum Goya. Þessir höfuðstóru
menn með kúluhatta, í of stórum frökkum, vanskapaðir, herðakýttir og
bæklaðir, og samt örvaðir svo að nærri lætur algleymi, af litlum fallandi
ilskó af risa-kvendi, þeir eru líkir músum.
Todos Caeran. Lítið og visið tré; og þar eru hænsn í mannsmynd með
svarta þríhyrnda hatta. Fuglslegar hænu-mellur með litla vængi trana fram
hvelfdum brjóstunum og dilla á sér grönnum hænu-fótum. Klunnalegir
hanar með kambinn á lofti dilla sér líka hlægilega á sams konar grönnum
smáfótum og hoppa upp á þær. En aðrar hænu-mellur og hanar með
ógeðsleg ellihrukkótt andlit húka uppi í litla visna trénu.
Neðst eru þrjár konur. Tvær eru ungar með brjóstin út úr bolnum, í
miklum pilsum, og ein afgömul, með spenntar greipar sem í bæn, ein-
hvernveginn fuglsleg líka, þó að trýni sé komið í stað nefs og höku. Ungu
stúlkurnar, æstar og funandi, hafa keyrt al inn í sitjandann á hænu með
gamalt höfuð á löngum hálsi. Önnur þeirra heldur vængjunum, en hin
heldur alnum í þjóinu. Gamla konan biðst fyrir; þær ungu hlæja; það
er kyn-æstur skepnu-hlátur, sem afmyndar á þeim andlitið, og setur á
þær sömu dóna-grettuna, eins og á hinum teikningunum.
Ya van desplumados. Fjórar konur, tvær ungar, og tvær gamlar nornir,
berja með sópum og reka burt litla karla í fuglslíki, á hænsna-fótum með
TMXÍ 2 o
305-