Morgunblaðið - 25.04.2015, Qupperneq 10

10 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. APRÍL 2015
PI
PA
R\
TB
W
A
•
SÍ
A
ÖRYGGISHNAPPUR
Öryggishnappurinn eykur öryggi
aldraðra og sjúkra og tryggir að
aðstoð berist strax.
Hjúkrunarfræðingur
á sólarhringsvakt
Reykskynjari tengdur
stjórnstöð fylgir með
Morgunblaðið/Eggert
Vöruhönnuðurinn Á rannsóknarborði sínu á sýningunni gerir Elsa Dagný grein fyrir hugsuninni sem að baki býr.
Valgerður Þ. Jónsdóttir
vjon@mbl.is
Ætla mætti að skart-gripir smíðaðir úrtönnum manna félluhelst í kramið hjá
pönkurum og gothurum og þeim sem
fyrir eru skreyttir mikilfenglegu húð-
flúri og svokölluðu „piercing“ eða ga-
taskarti. Þótt tennur séu efniviðurinn
í fínlegum skartgripum sem Elsa
Dagný Ásgeirsdóttir lagði fram sem
hluta af lokaverkefni sínu í vöruhönn-
un frá Listaháskóla Íslands minna
þær ekkert á tennur í fljótu bragði.
Ekki heldur pönkara og gothara.
Tengingin við tennurnar er marg-
slungin og helgast af minningum eins
og Elsa Dagný lýsir nánar í texta sem
fylgir verkinu „Fragments“ á útskrift-
arsýningu nema í myndlist, hönnun og
arkitektúr við Listaháskóla Íslands
sem opnuð verður í dag klukkan 14.00
í Listasafni Reykjavíkur:
„Minningabrot frá fjölskyldu
sem dreifð er um landið allt og út fyrir
landsteinana koma saman á einum
stað í lítilli öskju, falinni í skúffu. Þessi
minningabrot eru í formi tanna. Tönn-
unum var safnað saman af alúð og
hlýju en ekki þótti viðeigandi að hafa
þær fyrir allra augum. Jafnvel þótt
tennurnar segi fallegar sögur og búi
yfir minningum frá fjölskyldunni
þykja mörgum mannatennur einar og
sér fremur ógeðfelldar. Með því að
mylja tennurnar niður í duft og bræða
það inn í glerperlur öðlast efnið virði á
ný sem skart. Fjölskyldumeðlimirnir
geta þá borið skartið sem glugga inn í
fortíð og vísun í sameiginlegt minni.“
Þegar Elsa Dagný var lítil þótti henni
fyrrnefnd askja heima hjá ömmu sinni
og afa mjög leyndardómsfull, aðallega
þó vegna þess að hún var ekki höfð
sýnileg á heimilinu.
Askjan hennar ömmu
„Ég sóttist í að skoða innihaldið.
Amma safnaði tönnum barna sinna,
barnabarna og barnabarnabarna
sinna og átti dágott tannasafn þegar
hún lést fyrir tveimur árum, en nú eru
afkomendurnir hennar orðnir þrjátíu
og einn. Amma sagði oft að hún sæti
uppi með sjóð sem hún vissi ekkert
hvað hún ætti að gera við. Hún hafði
þó óljósar hugmyndir um að búa eitt-
hvað til úr tönnunum. Við ræddum
þetta stundum en það var ekki fyrr en
að henni látinni að mér datt í hug að
tengja tennurnar lokaverkefni mínu
með einhverjum hætti. Verkið hefur
því mikla persónulega þýðingu fyrir
Minningar úr munni
ættingjanna
Elsa Dagný Ásgeirsdóttir, nemi í vöruhönnun í
Listaháskóla Íslands, fjallar um minningabrot fjöl-
skyldu sinnar í verkinu „Fragments“ á útskriftarsýn-
ingu nemenda í myndlist, hönnun og arkitektúr í
Listasafni Reykjavíkur. Efniviðurinn og innblást-
urinn komu úr öskju ömmu hennar.
Festar Silfrið í festunum er svart og matt til þess að perlurnar njóti sín.
Ljósmyndir/Elsa Dagný