Húnavaka - 01.05.1976, Blaðsíða 103

JÓN ÓL. BENÓNÝSSON:
Teki
inn i
Það mun hafa verið árið 1924, sem sá atburður skeði, sem nú
verður sagt frá. Frá Kálfshamarsvík reru þá nokkrir bátar til fiskj-
ar, flest fjögurra manna för vélarlaus.
Einn af formönnum þaðan hét Ari Einarsson. Það var eitt sinn
er komið var fram um mánaðamót sept. og okt„ að hann og fleiri
reru í sunnan strekkingsstormi beint vestur frá Kálfshamarsvík og
vestur fyrir Brúnina, sem er mið um þrjár sjómílur frá landi, en
þrjár mílur voru þá mörk landhelginnar. Þegar Ari er að draga
línuna djúpt á hrauninu, var togari að toga eftir hrauninu ofan við
Brúnina og hafði hann úti ljósbauju vestast á hrauninu. Þegar Ari
var lagður af stað í land fór hann svo nærri togaranum að hann og
hásetar hans sáu glöggt nafn og númer skipsins og gátu einnig mið-
að hvar skipið var. Ég sem þessar línur rita var þá einnig formaður
í Kálfshamarsvík og var í ])etta skipti á sjó lítið norðar en Ari, en
viðlíka langt frá landi og sá bát Ara og togarann alltaf meðan ég
var frammi á miðunum og sá þegar Ari fór mjög skammt frá togar-
anum.
Það sem næst skeði í þessu máli var að Ari kom heim til mín, því
að ég liafði þá á hendi starfrækslu landsímastöðvar og sendi hann
símskeyti til sýslumanns Húnavatnssýslu, þar sem hann skýrði frá
nafni og númeri togarans og einnig á hvaða stað hann hefði verið
að veiðum þennan dag og óskaði eftir að þetta mál væri tekið fyrir
og togarinn fengi sekt. Þetta festist allt vel í minni mínu, enda
sendi ég umtalað skeyti sjálfur til Blönduóss og er enginn vafi á að
sýslumaðurinn hefir fengið það með skilum.
Nú leið haustið og veturinn, næsta sumar og haust og fréttum
við, sem höfðum verið að vona að eitthvað skeði í þessu máli ekkert.
í janúar var ég kominn til Reykjavíkur og var þann vetur háseti á
vélbát og var verið að búa hann til veiða. Þá var það einhvern