Morgunblaðið - 10.06.2015, Síða 32

Heima0sætan Sófí á myndum teknum á nákvæmlega sama stað með 14 ára millibili. Sú sem er til hægri var tekin fyrir nokkrum dögum. Þannig týnist tíminn, er sungið í frægu lagi.
Sveitastrákur Dagur Yngvi í fjár-
húsinu. Sauðburðurinn hefur geng-
ið vel og nú sér fyrir endann þar.
SVIÐSLJÓS
Sigurður Bogi Sævarsson
sbs@mbl.is
Stórir gervihnattadiskar á austurvegg
íbúðarhússins gefa strax vísbendingu
um að við séum á framandlegum stað.
Frá þjóðveginum í Kelduhverfi heim
að Tóvegg er góður spölur, malar-
vegur og rykmökkurinn gengur undan
bílnum á þeirri leið. Heimreiðinni er
lokað með stóru hliði og þegar rölt er
heim að bænum tekur ung brosmild
heimasæta á móti gesti. Börnin á þess-
um bæ, lífleg og skemmtileg, eru raun-
ar öll með framandi svip. Tvö þeirra
hafði ég reyndar hitt áður og nú var ég
kominn aftur á svæðið til að kanna
hvað drifið hefði á daga þeirra og fjöl-
skyldunnar frá því síðast. Fyrir fjór-
tán árum.
Nýir menningarstraumar
Upphaf þessarar sögu má rekja aft-
ur til ársins 2001 en þá var sá sem
þetta skrifar blaðamaður norður í
landi, vel að merkja fyrir annan fjöl-
miðil en Morgunblaðið. Saga úr mann-
lífinu vakti athygli og varð að fróðlegri
blaðagrein. Málavextir voru í stuttu
máli þeir að þrír ef ekki fjórir pipar-
sveinar í Kelduhverfi höfðu tekið sam-
an við taílenskar konur sem allar voru
nú sestar að í sveitinni. Nýrra menn-
ingarstrauma gætti í þessari annars
afskekktu sveit norður í landi.
Í greininni sagði frá lífinu á bænum
Tóvegg og frá Sigurði Yngvasyni
bónda og Nuan Sankla konu hans,
Wong eins og hún er jafnan kölluð,
sem fyrir átti dótturina Sófí og þau
saman soninn Dag Yngva, sem var
rúmlega árs gamall þegar þarna var
komið sögu. Nú eru systkini þessi orð-
in stálpaðir krakkar og þriðja barnið,
Díana Sankla, er átta ára.
Tíminn líður hratt
„Ég var rúmlega eins árs þegar ég
kom hingað fyrst og þekki því ekkert
annað en sveitina. Man ekkert eftir
mér í Taílandi, þó ég hafi komið þang-
að nokkrum sinnum og fylgist með því
sem þar er að gerast. Tengslin eru
samt ekki sterk,“ segir Sófí. Þetta er
litla stúlkan sem blaðamaður myndaði
forðum daga, hvar hún sat við bæj-
arskiltið á hliðinu fyrrnefnda. Mikið
líður tíminn hratt er sú hugsun sem
fer um hugann þegar tekin var mynd
af Sófí aftur á nákvæmlega sama stað.
Tónlist og tíska, segir Sófí, þegar
hún er spurð um áhugamálin. „Þetta
er ósköp venjulegt unglingalíf. Ég var
í Menntaskólanum á Akureyri en tók
mér svo frí nú í vetur og var að vinna í
fiskeldisstöð hér í sveitinni. Geri svo
ráð fyrir að fara í Verkmenntaskólann
á Akureyri í haust. Hef að undanförnu
svo verið með pabba í sauðburðartörn-
inni, en sé þó ekki fyrir mér að verða
hér í framtíðinni. Mig langar að leggja
fyrir mig eitthvað í sambandi við hönn-
un eða slíkt. Þá kemur gróðurofnæmi,
sem ég og bróðir minn höfum bæði, í
veg fyrir að við getum hjálpað til við
búskapinn að einhverju ráði, “ segir
Sófí.
Dagur Yngvi er bíladellustrákur
sem hefur gaman af allskonar véla-
grúski. Var í vetur í 9. bekk í Öxar-
fjarðarskóla og stefnir á iðnnám í
framtíðinni. Bifvélavirkjun eða eitt-
hvað því tengt er efst á blaði. Í sumar
vinnur hann í Ásbyrgissjoppunni.
Sögur og fordómar
Það var árið 1998 sem þau Sigurður
Yngvason og Wong kynntust. Tengsl
komust á og bréfaskipti sköpuðu
gagnkvæman áhuga svo úr varð að
Wong og dóttir hennar héldu norður í
svalann hvar þær festur rætur.
„Ég fylgist auðvitað með því sem
gerist í Taílandi. Við settum upp gervi-
hnattadiskana svo hægt væri að ná út-
sendingum taílenska sjónvarpsins,
bæði almennu sjónvarpsefni og helgi-
athöfnum búddatrúarfólks. Ég held
alltaf í minn trúarlega uppruna, þótt
ég hafi aðlagast flestu öðru hér á
landi,“ segir Wong sem vinnur utan
heimilis. Og eins og í sveitinni sæmir
sýnir hún búhyggju í mörgu. Má þar
nefna að þegar komið er fram í ágúst
er allt krökkt af krækiberjum á lyng-
inu í hrauninu og þá hefur Wong í
bestu árum náði heilu tonni af berjum
sem seld hafa verið syðra.
En þá segir af Sigurði, sem hefur
alla tíð búið í Kelduhverfi, og að Tó-
vegg er hann með allstórt fjárbú auk
þess sem hann sinnir skólaakstri og er
vaktmaður í fiskeldisstöð. En fyrst og
síðast er hann hamingjusamur fjöl-
skyldumaður. „Já, það vakti eftirtekt
sumra að nokkrar taílenskar konur
fluttust hingað,“ segir Sigurður og
heldur áfram:
„Í blaðareininni þinni um árið
nefndi ég að um þessa nýbúa gengju
sögur sem væru sennilega hluti af for-
dómum sem fara í taugarnar á mér.
Hvorki ég né þú, þótt af hinum nor-
ræna kynstofni séum, erum betri en
annað fólk, sagði ég í viðtalinu og þau
orð hreyfðu við sumum. Að minnsta
kosti hringdi einhver huldumaður
hingað að minnsta kosti tíu sinnum –
nefndi í fyrsta skiptið hvert erindið
væri – svo voru símhringingarnar bara
þögnin ein. Eftir allmörg símtöl gat ég
komið því að á ef þessu linnti ekki ætl-
aði ég í hart og með málið til lögreglu.
Eftir það fékk ég frið.“
Lifum ekki af búskapnum
Þegar Morgunblaðið var á ferð í
Kelduhverfi fyrir nokkrum dögum var
sauðburði þar því sem næst að ljúka.
Þá taka önnur verkefni við, svo sem
girðingavinna, áburðargjöf og svo
fleira. Leiðinleg tíð á köldu vori hefur
þó tafið öll verk fram yfir það sem
æskilegt mætti teljast.
Sigurður Yngvason segist óráðinn
um framtíðina á Tóvegg. „Við lifum
ekki af búskapnum einum og við höf-
um því látið okkur detta í hug að draga
seglin saman. Ég hef því látið mér
detta í hug að fara til dæmis út í ferða-
þjónustu í einhverri mynd, en hef ekki
komist að neinni niðurstöðu. Að
minnsta kosti þurfa einhverjar breyt-
ingar að verða þó að auðvitað sé mest
um vert að krökkunum líði vel og allir
séu sælir með sitt,“ segir Sigurður.
Í Kelduhverfi er Taíland á Tóvegg
 Ástarsaga úr afskekktu héraði
 Tonn af krækiberjum úr hrauninu
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Gervihnattaöld Sigurður bóndi og Wong kona hans með dótturina Díönu Sankla sem nú er orðin átta ára gömul.
Tóveggsfólk Margt hefur breyst frá því þessi mynd var tekin, árið 2001.
Tóveggur í
Kelduhverfi
Tóveggur
Ásbyrgi
Kelduhverfi
Loftmyndir ehf.
Bíladella Feðgarnir við sjaldséðan bíl af gerðinni Toyota Celica.
32 FRÉTTIRInnlent
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. JÚNÍ 2015