Valsblaðið - 01.05.2014, Qupperneq 80

80 Valsblaðið 2014
ur ár á undan og þetta var flottur titill.
Þetta ár voru HK og Stjarnan með frá-
bæran mannskap auk þess sem Haukarn-
ir höfðu verið sigursælir árin á undan.
Við vorum ekki með eigin heimavöll,
spiluðum heimaleiki í Laugardalshöll og
þurftum að spila tvo síðustu heimaleik-
ina á Seltjarnarnesi. Við vorum hins veg-
ar með ótrúlega skemmtilegt og gott
handboltalið, 2 og jafnvel 3 góða leik-
menn í hverri stöðu. Það var síðan gam-
an að klára titilinn á Ásvöllum, þar sem
okkur hafði kannski ekki gengið sérstak-
lega vel árin á undan.“
Óskar gerði meistaraflokk karla að
bikarmeisturum þrisvar á fjórum árum;
2008, 2009 og 2011. Árið 2008 býðst
honum að gerast aðstoðarþjálfari lands-
liðsins og fór með liðinu á sitt fyrsta
stórmót, Ólympíuleikana í Peking það ár.
Allir muna eftir þeim sögulega árangri
sem liðið náði þar og Óskar hugsar með
miklum hlýhug til tímans með landslið-
inu:
„Ég man að þegar símtalið kom frá
Guðmundi þá þurfti ég ekki langan um-
hugsunartíma, ég sagði strax já, ef Valur
samþykkir. Þetta var ótrúlegur tími og
forréttindi að fá að taka þátt í þessu með
frábærum þjálfurum og leikmönnum.
Upphaflega vorum við bara ráðnir fram
yfir ÓL 2008 en eftir það mót framlengir
Guðmundur samning sinn fram yfir ÓL
2012 í London og ég sömuleiðis. Þetta
var tími stórra sigra en síðan komu auð-
vitað vonbrigði inn á milli. Leikurinn við
Ungverja árið 2012 situr held ég ennþá í
mörgum; þetta var svakalegur endir fyrir
þennan hóp sem hafði verið saman. Ég
man vel eftir síðustu ræðu Guðmundar
inn í klefa eftir þann leik, ein erfiðasta
stund sem ég hef upplifað. Þarna rann
það upp fyrir mér að þessu ótrúlega æv-
intýri var lokið; hann var að hætta og ég
var að fara til Viborg og gæti ekki haldið
áfram með landsliðinu.“
Danmerkurævintýri 2012
Haustið 2012 hélt Óskar til Danmerkur
með alla fjölskylduna og tók við karlaliði
Viborg:
„Þetta var auðvitað mjög stór ákvörð-
un. Mig langaði alltaf aftur út að þjálfa
en hafði ekkert verið að leita. Aftur gerist
þetta í gegnum Kristján Halldórsson og
þetta var umhverfi sem ég var spenntur
fyrir enda var öryggi í peninga- og leik-
mannamálum. Í stuttu máli fór þetta ekki
alveg eins og lagt var upp með. Fljótlega
fór að bera á hugmyndum um að það ætti
að leggja niður karlaliðið og þeir vildu fá
mig til að taka kvennaliðið. Ég var rétt
kominn inn í allt sem sneri að körlunum
og vildi halda verkefninu áfram. Það
kom þó að því að ég átti engra annarra
kosta völ en að fara að óskum forráða-
manna félagsins og ég var að mörgu leyti
mjög spenntur fyrir því. Viborg er mjög
stórt félag í kvennahandbolta og mikil
pressa sem fylgir því starfi. Þarna þurfti
ég aftur á skömmum tíma að kynnast
nýjum leikmönnum. Svo gengur þetta
þannig að við rúllum upp öllum leikjum
sem við eigum að vinna en töpum jöfnu
leikjunum. Fyrir undanúrslitaleikina er
ég boðaður á fund og það átti að setja
mig yfir á karlaliðið – í raun og veru ver-
ið að láta mig fara. Þetta var mikið áfall
fyrir fjölskylduna, þau voru búin að
horfa á mig leggja mig allan í þetta. Fyrir
mér var þetta auðvitað áfall líka en svona
er líf þjálfarans. Síðustu 10 þjálfarar
kvennaliðs Viborg höfðu allir verið rekn-
ir og því voru ágætis líkur á þessari nið-
urstöðu. Þeir ætluðu að setja mig aftur á
karlaliðið en ég neitaði því. Þó þetta hafi
verið erfitt þá var þetta frábær tími.
Aftur heim á Hlíðarenda 2013
Eftir Viborgævintýrið komu Óskar og
fjölskylda aftur heim til Íslands og leiðin
lá á Hlíðarenda:
Óskar Bjarni í góðum félagsskap
á herrakvöldi Vals 2014.
Pollrólegur á bekknum á meðan Óli
Stef fylgist einbeittur með leiknum.