Són - 01.01.2003, Side 26

KRISTJÁN ÁRNASON26
6 Þorsteinn Valdimarsson (1965:15). Ég læt það liggja milli hluta hér þótt önnur lína
byrji á tveimur léttum atkvæðum í einni veikri stöðu. Vera kann að það sé algeng-
ara að limrulínur hefjist á tveimur léttum atkvæðum (eða tvíkvæðum forlið). Ef svo
er má gera ráð fyrir að langlína í limru hafi formgerðina v v s v v s v v s, þ.e. með
þremur öfugum þríliðum en valfrjálst sé að byrja á einu veiku atkvæði.
7 Sveinbjörn Beinteinsson (1958:59).
En hér má líka nefna limruna sem er orðin allvinsælt form hér á
landi. „Fríháls“ eftir Þorstein Valdimarsson er gott dæmi um hana:6
v s v v s v v s
Ég aðhefst það eitt sem ég vil
v s v v s v v s
og því aðeins að mig langi til.
v s v v s
En langi þig til
v s v v s
að mig langi til —
v s v v s v v s
þá langar mig til svo ég vil!
Þótt til séu mismunandi útfærslur er limruformið auðþekkjanlegt
og hrynjandin er býsna nákvæmlega skilgreind. Það sem setur
mestan svip á hrynjandina eru, eins og minnst var á, þríliðirnir.
Þeir hafa á undan sér forlið í upphafi línu en í lok hverrar línu er
annaðhvort stúfur (eins og hér) eða tvíliður og stöku sinnum þrí-
liður. Það er einnig beinlínis hluti af skilgreiningu háttarins að
þriðja og fjórða lína skuli vera einum braglið (einu risi) styttri en
hinar línurnar.
Í rímunum eru skilgreindir margir hættir og háttaafbrigði og hefur
hver sína forskrift um línulengd. Hér eru tekin nokkur dæmi:7
Braghenda:
s v s v s v s v s v s v
Hrífa mig úr heimalöndum hrjósturfjöllin,
s v s v s v s v
ég er orðinn eins og tröllin,
s v s v s v s v
uni lítt við byggðasköllin.