Gerðir kirkjuþings - 1995, Blaðsíða 160

1995
26. KIRKJUÞING
3. mál
mæla fyrir um, eða einstakar sóknamefhdir stofha til. Þá tengjast kirkjusóknir öðrum
sóknum innan prófastsdæmis með sameiginlegum héraðsfundi.
Sóknarmenn eru allir þeir, sem lögheimili eiga í sókn, miðað við 1.
desember næst liðinn, hafa hlotið skírn og eru skráðir í þjóðkirkjuna. Um
skráningu óskírðra í þjóðkirkjunni fer að öðru leyti eftir ákvörðun laga um
trúfélög, nr. 18/1975.
Sóknarmenn eiga rétt á kirkjulegri þjónustu í sókn sinni og bera sameiginlegar
skyldur eftir því sem nánar er kveðið á um í lögum eða með lögmæltum ákvörðunum.
b. Sóknarmörk og breytingar á þeim
47. gr.
Aðalsafnaðarfundur eða aðalsafiiaðarfundir, ef mál varðar fleiri sóknir en eina, gera
tillögur til héraðsfunda um skiptingu kirkjusóknar, sameiningu sókna og um sóknarmörk
svo og um niðurlagningu kirkju eða tilfærslu.
48. gr.
Nú er kirkjusókn skipt og tekin upp ný sókn eða sóknarmörk færð til og skal þá
miða fyárskipti sóknanna við hlutfallslegan fjölda þeirra sóknarmanna, sem breytingin tekur
til. Þegar kirkjusókn er skipt og ný stofnuð, á hin nýja sókn aðeins tilkall til
þeirra fjármuna, sem sóknarmenn hinnar nýju sóknar hafa sannanlega lagt til
eldri sóknarinnar, þó að frádreginni sanngjarnri þóknun fyrir þá þjónustu sem
sóknarmenn nýju sóknarinnar nutu meðan sóknin var óskipt. Ef aðilja greinir á um
fjárskiptin, geta viðkomandi sóknamefhdir krafist þess að kirkjumálaráðherra skipi tvo
menn í nefiid með prófasti er útkljái ágreiningsefhið til fullnaðar. Prófastur er formaður
nefiidarinnar. Sé prófastur sóknarprestur í kirkjusókn, sem skipta á, er honum rétt að víkja
sæti og skal biskup skipa annan í hans stað. Nefhdin veitir aðiljum færi á að skýra mál sitt og
kannar hún málsefiii eftir föngum. Hún kveður að svo búnu á um fjárskiptin, þ.á m. um
greiðslukjör.
49. gr.
Nú er sókn aflögð með því að hún sameinast annarri sókn eða sóknum og skulu þá
eignir hennar renna til þeirrar sóknar eða þeirra sókna, sem sóknarmenn hinnar aflögðu
sóknar hverfa til, og skiptast á milli þeirra í réttu hlutfalli við fjölda sóknarmanna er hverri
sókn bætist.
Þegar sókn er aflögð vegna þess að hún eyðist af fólki, skal prófastur varðveita
eignir hennar en lausafé skal þá ávaxtað með bestu fáanlegu Iqörum. Nú er aflögð sókn
endurreist og veitt sóknarréttindi á ný með samþykki héraðsfundar og á sú sókn þá rétt til
fr amangreindra eigna.
Sé um bændakirkju að ræða, er leggja skal niður og söfiiuður hennar sameinast
annarri sókn en bændur eða bóndi á bæði kirkjuhúsið og alla muni kirkjunnar, skal hann þá
hafa ráðstöfunarrétt á eign þeirri. Þó skal honum skylt að hafa samráð við prófasta um slík
mál og getur prófastur, ef ekki næst samkomulag milli hans og kirkjubónda, visað
ágreiningsmálum til biskups.
155