Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1988, Qupperneq 48

Einar Sigurbjömsson
Þriðja greinin er um Guð og oss í ljósi Jesú Krists. Heilagur andi er
andi Föður og Sonar. Hann skapar nýtt samfélag manna, þar sem er
fyrirgefning syndanna og upprisa til nýs lífs, sem jafnframt er fyrirboði
r;ss sem í vændum er.
greinum trúaijátningarinnar er með öðrum orðum ekki fjallað almennt
um eitthvað sem er oss fjarri, heldur er fjallað um oss sjálf, líf vort,
hlutverk og vonir: Vér erum böm Guðs og lifum í heimi, sem er verk
hans. Mótsögnin milli Guðs hins góða og illsku veraldar verður að engu í
Jesú Kristi, sem er bróðir vor. Vér, sem játum þessa trú og eygjum á
grundvelli hennar von til framtíðar, myndum samfélag í Heilögum anda,
sem er Guð, hjálparinn.
Jesús
Ástæða þessarar ályktunar um Guð og menn er líf, dauði og upprisa
Jesú frá Nasaret. Allt líf Jesú frá Nasaret birti, að hann var sá fyrirhugaði
frelsari, sem Gyðingar höfðu um langan aldur beðið, að kæmi til þess að
frelsa þjóðina. Þennan væntanlega frelsara nefndu þeir Messías, en
„messías“ er hebreska, sem þýðir „hinn smurði Drottins“. „Kristur“ er
síðan gríska þýðingin á orðinu ,jnessías“.
Það vom ekki allir, sem vildu taka undir kröfu Jesú. Messíasarvonir
Gyðinga vom litaðar pólitískum vonum og Jesús hafði ákaflega fátt af því
sem pólitískan leiðtoga þarf að prýða. M.a. mótmælti hann ofbeldi, en
Messías skyldi að mati Gyðinga einmitt vera stríðshetja.
Að lokum svarf til stáls og Jesús var framseldur í hendur hinu
rómverska yfirvaldi, sem dæmdi hann til krossfestingar, er var
dauðarefsing pólitísks glæpamanns.
Að mati andstæðinga Jesú vitnaði dauði hans á krossi um, að krafa
hans væri niðurfallin og hann hefði beðið fullkominn ósigur. Pílatus lét
líka í háðungarskyni við kröfu Jesú og frelsisvonir Israels hengja
sakargiftina yfir krossinn: Konungur Gyðinga!
Postular Jesú hófu hins vegar skömmu eftir dauða hans að prédika, að
hann væri upprisinn frá dauðum. Með þeirri prédikun vom þeir ekki að
boða nein almenn sannindi um mannlífið, heldur sögðu þeir, að upprisa
Jesú birti hann sem „Krist“ og „Drottin“ en það þýðir: Þessi Jesús, sem
krossfestur var, er fyrir upprisu frá dauðum auglýstur sem hinn
fyrirheitni Kristur og sá sem með réttu á allt vald á himni og jörðu eins og
segir í skímarskipuninni (Mt 28.18-20; sbr. P 2.36 og Rm 1.3-5).
Það er útilokað, að þessi prédikun postulanna hefði getað orðið til, ef
lærisveinamir hefðu eldci eignast djúpstæða reynslu í sambandi við
krossfestingu Jesú. Og sú djúpstæða reynsla var upprisa hans frá dauðum.
Við það að mæta hinum krossfesta upprisnum frá dauðum öðluðust
postulamir trú á hann, sem þeir höfðu fylgt, og von til þeirrar framtíðar,
sem beið þeirra, von, sem ekki brást andspænis ofsókn og dauða. Reynsla
þeirra staðfesti, að Jesús er Kristur og Drottinn.
46