Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1988, Blaðsíða 113

Spumingar um hefð og frelsi
í áðumefndu viðtali við Hans Kiing, sem, eins og kunnugt er, er
rómversk-kaþólskur, er það mál einmitt rætt hve atferli kirkjunnar um
skipan embætta stangast á við hinn biblíulega boðskap og fyrirkomulag
kirkjulegrar þjónustu á tímum Nýja testamentisins.
í nýjustu bók sinni8 segir Kiing: „Ritningin veitir varla stoð hinni
prestslegu-sakramentölu túlkun hins kirkjulega embættis er geri
eðlislægan mun á því og hlutverki og stöðu hins óvígða manns.“9
Hér er um að ræða kenninguna um „hið almenna prestsdæmi“, þ.e. að
sérhver skírður maður og kona sé prestur, vígð eða vígður í skíminni.
Lútherska kirkjan leggur ríka áherslu á þessa kenningu, en það er aðallega
á pappímum, síður í raun.
Hið almenna prestsdæmi er biblíulegur vemleiki og viðurkennd
kenning meðal kaþólskra guðfræðinga, en yfirvöld rómversku kirkjunnar
streitast á móti, þau viðurkenna ekki einu sinni vígslu lútherskra presta og
biskupa.10
Hér er um höfúðatriði að ræða sem taka þarf föstum tökum í okkar
kirkju, ef hún á að ná tökum á verkefnum sínum meðal almennings.* 11
Hið heilaga prestsembætti er undirstöðuþáttur í starfi kirkjunnar. En
kirkjuleg embætti em fleiri en prestsembættið eitt. Nefha mætti embætti
félagslegrar þjónusm, sem svo er nefnt nú til dags. Fá kirkjuleg embætti
em mikilvægari, ef dæma má eftir Nýja testamentinu og verkefnum
kirkjunnar á líðandi stund.12
Kirkjan á að vera söfnuður þar sem frelsið er tjáð. Jafnvægi á að ríkja
milli kennivalds og frelsis. Öll svið lífsins eiga að fá þar frjálsa tjáningu,
þörfum fólks þarf að sinna samkvæmt þeirri breidd sem felst í verkefhum
kirkjunnar og köllun, og allir skírðir meðlimir eiga þar sama aðgang að
miskunn Guðs. Dýpri skilning þarf á félagslegu (,,safnaðarlegu“) eðli
fagnaðarerindisins skv. ritningunum.
8 Theologie im Aufbruch, 1987.
9 „Die Schrift bietet kaum Anhalt fiir eine klerikal-sakramentale Interpretation des
kirchlichen Amtes, das einen wesenhaften Unterschied zum Auftrag und Status des
Nichtordinierten begriinden könnte.“ LM, s. 118.
10 Kiing, s.st.
11 Og þörfin er mikil á því að koma til móts við almenning með fræðslu og andlega
uppbyggjandi efni, ef dæma skal eftir rannsókn Guðfræðistofnunar, sem getið er um í
áðumefndri Kirkjuritsgrein.
12 .JFélagsleg þjónusta“ var rækt af djáknum, l.Tím. 3. Sama í Post. 6.1-6, þótt þar
megi greina nýskipan embættisins (H.W. Beyer, Apostelgeschichte, ATD III, 1958,
bls. 43-45). Lögð er áhersla á hið almenna prestsdæmi meðal kaþólskra fræðimanna,
sjá Raymond E. Brown S.S., The Churches the Apostles Left Behind. New York:
Paulist Press, 1984, bls. 80-81.
111