Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1969, Síða 107

MÚLAÞING
105
fór þó snemma nokkuð til hans sem ráðskona og var þá ung-
lingur. Hún fylgdi honum svo alla ævi hans eftir það.
Tún var lítið á Felii og engjar rýrar. Jósep heyjaði því oft
iítið, jþví að hann var frekar latur til erfiðisverka. Hann liét
féð bjargast á beitinni eins og mögulegt var, en varð líka
fyrir afföllum í vondum vorum. Honum græddist samt vel fé
þarna því að litlu var til kostað. Jörgen í Krossavík var fjár-
sk'oðunarmaður á þeim árum sem Jósep bjó á Felli. Hann
taldi Jósep fjármann og hann hefði alltaf vitað hvað hverri
skepnu leið. Þegar hríð gerði var féð oftast úti um hvippinn
og hvappinn. Þegar slotaði var Jósep óþreyt-andi að tína það
saman pg fylla það vel, en lét það svo strax eiga sig þegar
stiUti til.
Árið 1916 seldi Jósep jörðina fyrir 3500 krónur og hætti
búskapnum. Hann hafði ekkert lagað húsakynni sem voru þá
orðin mjög léleg og ekkert gert jörðinni til góða á neinn hátt,
en gat nú selt hana á ferföldu verði, því að allt var farið að
bólgna af völdum stríðsins. Honum hefir þótt það vænlegra
heldur en að fara nú að kosta til bygginga í dýrtíðinni. Grip-
ina gat hann nú líka selt á hærra verði en áður þekktist.
Jósep kom sér ekki vel við suma granna sína. Hann var
landsár og lét hátt í honum ef hann þóttist verða fyrir átroðn-
ingi. Jafn-an þótti hann sínkur og lítið gefinn fyrir að greiða
fyrir öðrum. Annars mun hann þó hafa reynzt sumum vel og
átt að einhverju leyti samúð einstöku manna eins og umsögn
Metúsalems á Bustarfelli ber með sér. Læt eg hana koma hér
orðrétta:
„Ekki þótti Jósep gestrisinn nema við einstaka menn. Hann
var sæmilega vel greindur og skrifaði ágæta rithönd. Hann
talaði og skrifaði ensku og keypti einlægt nokkuð af góðum
bókum oig las iþær. Hann sýndi mér ofan í tvö koffort sem
voru full af bókum, bæði ljóðmælum, skáldritum og fræðibók-
um. Hann hafði mjög gaman af söng og hljómlist og keypti
orgel handa Stefaníu. Hann kenndi bræðrum mínum þeim
Ölafi og Einari ensku þegar hann var nýkominn frá Ameríku
og var einlægt mjög vinsamlegur við okkur bræðurna. Hann