Jökull


Jökull - 01.12.1984, Blaðsíða 51

Jökull - 01.12.1984, Blaðsíða 51
af Vatnshamri, 100-200 m háum og kollóttum. Að norðan hylur ís öll fjöll og þar hallar jöklinum alla leið upp að Bárðarbungu. Undir ísnum syðst í lægðinni leynast Grímsvötn, hulin 200 m þykkri íshellu. Austur úr þeim falla jökulhlaup á nokk- urra ára fresti niður á Skeiðarársand. Allt eru þetta merki um jarðhita undir jökli. Af öðrum ummerkjum niðri í Grímsvatnalægðinni má nefna, vatnsborð við rætur Grímsfjalls og Vatns- hamars og stöku sinnum hafa sést þar volgar laugar þegar lágt er í Vötnunum. Uppi á Gríms- fjalli sjást íshellar og gufuaugu við báða Svía- hnúkana, tvö jökulsker sem rísa upp úr ís. Gufa sem stígur upp frá Grímsfjalli ber lítil merki jarðhitavökvans undir botni Grímsvatna. Þessi gufa er eimur sem hefur stigið upp af vatns- borði 300 m neðar í fjallinu. Á leið þaðan hefur gufan þést hvað eftir annað og gufað upp á ný og þau efni fallið út sem minna á jarðhita, t.d. finnst örsjaldan brennisteinslykt við Grímsvötn og efna- greiningar frá gufuaugum á Grímsfjalli sýna að flest önnur efni tengd jarðhita eru horfin. Um hlaupvatnið úr Grímsvötnum gildir hins vegar allt annað. Af því leggur hinn versta fnyk og uppruni þess leynir sér ekki. Því hefur vatn verið efna- greint í hlaupunum 1954, 1965, 1972, 1976, 1982 og 1983. Auk þess hefur verið könnuð efnasam- setning í jökulánum utan hlaupa til þess að fá fram hvernig efnasamsetning árvatnsins raun- verulega breytist við hlaupin. Vatn í Skeiðarárhlaupum er blanda af hreinu bræðsluvatni frá jöklinum og jarðhitavatni sem safnast hefur fyrir í Grímsvötnum. Þar verða hins vegar efnabreytingar við geymsluna milli hlaupa og því er ekki vandalaust að fá fram upplýsingar um jarðhitavökvann út frá hlaupvatninu. Súrt vatn skolar út alkalímálma (Na og K) og alkalí- jarðmálma (Mg og Ca) úr hvarfgjörnu basaltgleri á botni Grímsvatna. Þess vegna breytist samsetn- ing auðleystra efna svo sem kalíum, kalsíum, magnesíum og natríum. Hvað varðar þessi efni er því samsetning í hlaupvatni engin vísbending um gerð jarðhitavökvans. Af þeim sökum er útilokað að nota efnahitamæla byggða á hlutfallinu Na/K í hlaupvatni til þess að reikna hitastig í jarðhita- kerfinu í Grímsvötnum (eins og Sigurður Stein- þórsson og Niels Óskarsson (1983) reyndu). Því má bæta við að þessar efnabreytingar hafa orðið við hitastig sem hlýtur að vera lægra en 30-40 °C. Styrkur efna eins og magnesíums minnkar með hita og er nær enginn í jarðhitavatni. Svo mikið af magnesíum mælist í jökulhlaupvatni, að efna- breytingarnar í Vötnunum hafa orðið við hitastig undir fyrrgreindum mörkum og hiti getur heldur ekki til lengdar hafa farið yfir þau, því að þá hefði efnið fallið úr vatninu. Breytingar verða þó ekki á öllum efnum við geymsluna í Vötnunum. Kísill er svo torleystur að hann breytist lítið í köldu vatni og því geymir styrkur hans upplýsingar um jarðhitavökvann sem borist hefur inn í Grímsvötn. Þennan kísil- styrk má meta þar sem náin tengsl eru milli magns af kísli og hitastigs í jarðhitakerfum. (Grímsvötn eru háhitasvæði og hliðsjón er höfð af þekktum jarðhitasvæðum). Jarðhitavatnið hef- ur síðan blandast kísilsnauðu bræðsluvatni og í hlaupunum berst því þynnt jarðhitavatn niður á Skeiðarársand. Kísilstyrkur þess er mældur og því má reikna með hve miklu kísilsnauðu bræðslu- vatni jarðhitavatnið var þynnt. Einnig er unnt að finna hve mikið jarðhitavatn hefur borist í Vötn- in; það er vatnið sem á vantar til þess að fá heildarvatnsmagnið í Vötnunum. En þá er enn- fremur unnt að finna hvernig jarðhitavökvinn skiptist milli vatns og gufu. Jarðhitagufan er þre- falt orkuríkari á massaeiningu en vatnið og ákveðnum heildarmassa verður aðeins skipt á einn veg milli vatns og gufu ef samanlögð varma- orkan frá þeim á að bræða ákveðinn massa af ís. Niðurstöður benda til þess að um 15% af heildarmassa vatns í Grímsvötnum sé kominn frá jarðhitavökva. Hér er um að ræða nýjar upplýs- ingar sem ásamt fyrri gögnum um massa og orku- búskap Grímsvatna gera mögulegt að fá fram nýtt mat á heildarorku jarðhitakerfisins og skilja að þátt vatns og gufu bæði hvað varðar massa og orku sem berst inn í Grímsvötn. Gufa er á bilinu 20-35% af massa alls jarðhitavökvans. Heildar- varmaafl jarðhitans samsvarar 4700-4900 MW og þar af ber gufa upp 2100-3000 MW en vatn 1900-2600 MW. Grímsvötn eru eitt fárra jarðhitasvæða þar sem eldvirkni gætir og merki sjást um bein tengsl kviku við jarðhitavökva. Þannig sást hátt magn af súlfati og járni af efnagreiningum á hlaupvatni í desember 1983. Það bendir til þess að kvika hafi borist inn í jarðhitakerfið. Efnamælingar benda til þess að svo hafi etv. einnig verið 1954 og 1965. Síðastliðin þrjú ár hafa hlaup frá Grímsvötnum verið með öðrum hætti en þrjá áratugina á und- an. Frá því um 1950 fram að 1976 hljóp reglulega á 4 til 6 ára fresti þegar vatnsborð í Vötnunum hafði risið svo hátt að þrýstingur á botni þeirra nægði til þess að vatn gæti þrengt sér út við JÖKULL 34. ÁR 49
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196

x

Jökull

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jökull
https://timarit.is/publication/1155

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.