Jökull - 01.12.1984, Qupperneq 184

fyrst um sinn. Útsýni var einnig til vesturs yfir
afrétt Skaftfellinga.
Dagurinn fór í selflutninga. Um hádegi tókum
við okkur alllanga hvíld og mötuðumst í tjaldinu,
sem við höfðum látið standa, en nokkur hluti
farangursins var þá kominn tæpum tveim kíló-
metrum lengra. Myndaðist þá sprunga í jökulinn
rétt við hliðina á tjaldinu og kvað við mikill
brestur. Ekki var þó sprunga þessi opin.
Alls komumst við 4 kílómetra um daginn og
hafði síðasti kílómetrinn verið allsæmilegur yfir-
ferðar. Næsti dagur, föstudagurinn, leið á sama
hátt. Veður var bjart og stillt, en jökullinn mjög
seinfarinn. Komumst við 5 km um daginn og
vorum þá komnir upp á gamlan samfelldan snjó
um 5 km vestur af Hágöngum. Síðari hluta dags-
ins dimmdi í lofti og gerði nokkra rigningu og um
nóttina var slagveðursrigning og hélst dimmviðri
og rigning allan sunnudaginn. Farangurinn var
allur látinn á sleðann. Torfærur voru engar sem
teljandi er, en færðin nokkuð þung, grófkornótt-
ur sumarsnjór sem óðst mikið upp vegna þess hve
blautur hann var. Það sem verra var, var að
yfirborðið var alls ekki slétt, heldur allt smáhólótt
og rann sleðinn alltaf út á hlið, er hann lenti í
hliðarhalla. Varð því einn okkar að ýta á og stýra
sleðanum en hinir þrír drógu og gengu á skíðum.
Þrátt fyrir þetta og það að við þurftum að ganga í
olíufötunum, þótti okkur ganga ágætlega og vor-
um því fegnastir að vera lausir við selflutninginn,
því ávallt var það hálfleiðinlegt að þurfa að snúa
við eftir farangri.
Um eftirmiðdaginn tók að snjóa lítið eitt og
varð þá færið þyngra og staðnæmdumst við þá og
tjölduðum um kl. 6 eftir sex klukkustunda ferða-
lag, því ekki var lagt upp fyrr en eftir hádegi.
Höfðum við gengið í réttvísandi norður um dag-
inn. Ekki höfðum við mælt vegalengdina og var
mikið giskað á hve langt við hefðum farið og varð
meðaltal ágiskananna 13 km. Síðar kom í ljós að
dagleiðin var aðeins rúmir 10 km.
Næsta morgun var fagurt um að litast hjá tjald-
inu. Allt var drifhvítt af nýföllnum snjó, fárra
sentimetra þykkum. Hugðum við nú gott til færð-
arinnar, en hún reyndist svipuð og daginn áður,
nema hvað hólarnir voru nær horfnir, en hins
vegar meira á fótinn, svo að erfitt var að draga
sleðann beint upp bröttustu brekkurnar. Við gáf-
um okkur líka góðan tíma um morguninn svo að
ekki var lagt af stað fyrr en um hádegi, en áður
byggðum við stóra vörðu úr snjógarðinum sem
hlaðið hafði verið kringum tjaldið kvöldið áður.
Var svo haldið upp brekku í NA. Sást bráðlega á
dökkan tind framundan og stefndum við þangað
yfir um tveggja kílómetra breiða lægð í jöklinum.
Tjörn var á botni lægðarinnar, en handan hennar
var alllöng brekka og nokkrar opnar jökul-
sprungur, sem þó var að nokkru leyti fennt yfir.
Þegar upp á hrygginn kom var tindurinn, sem
mun vera Pálsfjall, í rúmlega 2 kílómetra fjarska
framundan. Þetta var einstakur auður tindur,
sem stendur upp úr jöklinum. Virtist hann vera
úr móbergi eða þursabergi, en nokkuð mun og
vera þar af líparíti. Fellið stendur nú um 100 m
upp úr jöklinum að sunnan, en að norðan er það
ekki eins hátt, því þar leggst jökullinn að því og
er þar töluvert hærri. Var jökullinn allmikið
sprunginn umhverfis fellið. f austri sá á Þórðar-
hyrnu yfir jökulbrúninni skammt austan við
okkur.
Við staðnæmdumst þarna alllengi, borðuðum
og tókum myndir og mældum. Ákváðum við að
halda vestur fyrir Pálsfjall og síðan upp á brúnina
norðan við það, en hún gekk þarna frá norðri til
suðurs. Þegar upp á brúnina kom tók við allmikil
háslétta, nær því alveg flöt eða með jöfnum og
litlum halla. Héðan sást norður á Hamarinn og
vestur að Kerlingum í vestanverðum Vatnajökli.
Við staðnæmdumst um 3 km norður af Pálsfjalli
og elduðum mat undir beru lofti, en héldum síðan
enn áfram 6 kílómetra um kvöldið.
Tjaldstaður okkar var 5 km vestur af Háu-
bungu og dagleiðin 15 km. Birtan var geysilega
mikil þennan dag og áttum við erfitt með að verja
okkur birtunni, enda þótt við hefðum bæði
snjógleraugu og krem. Næsta dag var ætlunin að
komast til Grímsvatna. Rann sá dagur upp heiður
og bjartur. Komumst við af stað kl. 10 um morg-
uninn, en byggðum áður snjóvörðu eins og við
einnig höfðum gert á áningarstöðunum daginn
áður.
Við héldum NA og fyrstu kílómetrarnir voru
jafnslétta vestan undir Háubungu. Háabunga er
víðáttumikil jökulbunga suður og vestur af
Grímsvötnum og er hæsti punktur hennar um 10
km suður af vötnunum. Liggja fjöll þau, sem
áður hafa verið nefnd, Hágöngur, Geirvörtur,
Þórðarhyrna og Háabunga í nær því beinni línu
frá SSV til NNE og í þeirri röð sem þau voru
talin. Þessi fjöll fara hækkandi eftir því sem
norðar dregur. Hágöngur eru lægstar, rúmir 1100
m, en Háabunga hæst, 1700 m. Við vorum þarna
komnir í tæpa 1700 m hæð, en við jökulsporðinn
vorum við í nálægt 500 m hæð. Þá höfðum við þó
182 JÖKULL 34. ÁR